Wat is het?
De Bedevaartskerk van Wies aan de voet van de Alpen is een artistiek meesterwerk in de stijl van de rococo. De combinatie van muurschilderingen, sculpturen en stucwerk geeft het een ongekend kleurrijk en uitbundig interieur. Deze decoratie is van de hand van de uit deze regio afkomstige broers Zimmermann. De kerk is gebouwd op de plaats waar een tranen vloeiend houten Christusbeeld sedert 1738 veel pelgrims trok. Eerst stond het beeld in een kapelletje, later was door de toestroom van bedevaartsgangers meer ruimte nodig. Tussen 1745 en 1754 werd daarom deze overweldigende bedevaartskerk gebouwd, waar het naburige klooster bijna aan failliet ging.

Cijfer: 6,5 (Het ligt heel mooi en het is het echt wel waard om er helemaal voor naar het zuiden van Duitsland te rijden. Toch viel het interieur me in eerste instantie een beetje tegen. Ik heb vooral in Zuid-Amerika al veel extreem glitterende kerken van binnen gezien, ben niet zo snel onder de indruk. Na de uitleg van de priester (zie onder) ging het meer voor me leven en was het al met al een bevredigend bezoek.).

Toegang: Toegang tot de kerk is gratis. Je moet wel betalen voor het parkeren, 2 EUR voor 2 uur.

Hoeveel tijd: Je hebt er toch wel een uur voor nodig om alle decoratie op je in te laten werken. Het ligt ook in een mooie omgeving, en er is een café met terras naast de deur zodat het zeker een langer bezoek waard is.

Opvallend: Op mijn Engelstalige werelderfgoed-website houden we o.a. bij welke werelderfgoederen meer dan 1 miljoen bezoekers per jaar krijgen. Tot nu toe hebben we er 70 geïdentificeerd, en deze Bedevaartskerk is er één van.

Pelgrimskerk van de buitenkant

Je kunt al aan de grootte van het parkeerterrein zien dat ze op veel toeristen berekend zijn. Er komen er maar liefst 1,2 miljoen per jaar. Soms staan er rijen met bussen, gelukkig niet op de zaterdagmiddag dat ik er was. Wel werd mijn bezoek een uurtje uitgesteld omdat er binnen een trouwerij aan de gang was. Ik dood de tijd door een ijsje te kopen en een rondje door de omgeving te lopen. Om 16 uur mag ik dan toch echt naar binnen, precies op tijd voor een “rondleiding met gids”.

De aanwezigen (een stuk of 30 mensen) worden naar voren de kerkbanken in gedirigeerd. De “gids” blijkt de pastoor van de kerk van Wies te zijn, en de “rondleiding” is een speech van hem. Het is zeker niet de bedoeling dat je rond gaat lopen. In een vermakelijk Beiers-Duits vertelt de beste man in 45 minuten het verhaal van de geschiedenis van deze kerk, en wijst de bijzondere pareltjes in het decoratiewerk aan. Dat aanwijzen is wel nodig: het is zo overvol met fresco’s en beelden dat je door de bomen het bos niet ziet. Er zijn alleen al meer dan 400 putti: mollige kinderfiguurtjes.

Ook vroeger stonden hier al lange rijen pelgrims

Het thema van het gehele decoratieschema is Barmhartigheid, medelijden met mensen die het moeilijk hebben. Er zijn geen boze duivels afgebeeld, en de kleurstelling is licht en vrolijk. De pastoor maakt er nog een halve preek van, maar moet dan weer verder met het volgende programmaonderdeel. De toeristen worden de kerk uitgewerkt, en de laatste kerkdienst van de dag begint.