Wat is het?
Het Bisschoppelijk complex van de Eufrasiusbasiliek te Poreč is een groep vroeg-christelijke religieuze monumenten. In de architectuur en decoratie is een combinatie van klassieke en Byzantijnse elementen te zien. Het Christendom werd hier in Istrië al actief beleden sinds de 4e eeuw. De huidige basiliek dateert van het midden van de 6e eeuw, en is gebouwd door zijn naamgever bisschop Eufrasius. Hij liet er onder andere ook een bisschoppelijk paleis bijbouwen. In latere eeuwen zijn daar nog meer rijkgedecoreerde gebouwen bijgekomen, met veel marmer, fresco’s en mozaïeken. Het complex is in zijn geheel integraal en in goede staat bewaard gebleven.

Cijfer: 7 (Zo blijkt maar weer eens dat ik toch veel liever een oude kerk bezichtig dan een stel grotten. Er zijn hier mooie mozaïeken te zien, zowel op de grond als in de koepel van de kerk. Ze zijn nog in goede staat, ondanks dat de oudste exemplaren uit de 6^e eeuw komen. Sommige doen Romeins aan, met geometrische patronen en wijnranken. Anderen zijn briljant Byzantijns, stralende heiligen tegen een achtergrond van goud.).

Toegang: De entree tot de basiliek kost 40 kuna (5,30 EUR). Er waren wel wat meer bezoekers, maar niet te veel. Ik kon er dus op mijn gemak rondlopen.

Hoeveel tijd: Een uur ongeveer. De “basiliek” is een heel complex met verschillende bijgebouwen, een toren om te beklimmen, een museum, een binnenplaats met mozaïeken en uiteindelijk de kerk zelf. Je kunt je er dus wel een tijdje vermaken.

Opvallend: Vanuit Slovenië hop ik speciaal voor dit werelderfgoed even de grens over, Kroatië in. Mijn reisdoel Porec ligt op een drielandenpunt van Italië, Slovenië en Kroatië. Er is zowaar heuse grensbewaking: je moet even wapperen met je paspoort, zodat ze kunnen zien dat je uit de EU komt. En ze hebben hier hun eigen geld in plaats van de Euro: de Kroatische Kuna. Bij een stalletje langs de kant van de weg wissel ik wat om voor entree, tol en eten deze middag.

Geldwisselkiosk

Ik kom aanrijden in Porec, en de eerste indruk is onmiskenbaar typisch Kroatisch: de Middelandse zeekust, de kerktorens van lichtgrijze natuursteen, de oranje dakpannen. Net als in het zuiden van Kroatië: Split, Trogir, Dubrovnik. De donkere wolken waaruit af en toe een stortbui komt in de Sloveense bergen, zijn hier gelukkig ook weer uit het zicht. De zon schijnt volop.

Er is een groot parkeerterrein in het centrum van het stadje. Terwijl ik aansluit om naar binnen te rijden, is er net een storing waardoor de slagbomen niet meer automatisch omhoog willen gaan. Niemand kan in of uit rijden. Beetje wachten, beetje toeteren – en dan komt er toch iemand aangeslenterd die dan maar handmatig alle bomen omhoog doet. We mogen bij het loket ook een handgeschreven parkeerkaartje gaan halen, waar ze het tijdstip van aankomst opzetten. Ook wel typisch Kroatisch zo’n voorval. In het op Oostenrijk lijkende, georganiseerde Slovenië zie ik dit nog niet gebeuren.

Na het bezoek aan de basiliek strijk ik neer op een van de vele terrassen in het centrum. Als ik dan toch in Kroatië ben, laat ik de kans niet voorbij gaan om verse vis te eten. Het wordt weer eens gegrilde inktvis. Toch wel fijn zo’n toeristisch kustplaatsje! Dat de ober me in het Duits aanspreekt, neem ik maar voor lief.

Zicht over Porec vanaf de toren van de basiliek