Wat is het?
Calakmul was in de vroege periode van de Maya’s één van de twee belangrijkste steden. Het was de rivaal van het bekendere Tikal, dat nu net over de grens in Guatemala ligt. Het heeft zijn oorsprong in de 4^e eeuw voor Christus, maar beleefde zijn bloeiperiode tussen 542 en 695. Daarna kwam het centrum van het Maya-rijk verder naar het noorden te liggen (eerst in Palenque en daarna Uxmal en Chichen Itza). Pas in 1931 is de oude stad van Calakmul herontdekt: het was helemaal overgroeid door de jungle. Het ligt nu in het grootste natuurreservaat van Mexico, het Calakmul Biosfeerreservaat.

Cijfer: 8,5 (Het ligt erg afgelegen, en ik houd van afgelegen! En wat is er verder mooier dan ruïnes kijken met het geluid van brulapen erbij? De combinatie van mysterieus tussen de bomen opdoemende bouwwerken die nog in vrij goede staat zijn en de ligging in het ongerepte natuurreservaat maakt Calakmul zo bijzonder.).

Toegang: De toegang tot de oude Maya-stad kost 45 pesos (2,50 EUR). Eerder al moet je 85 pesos betalen voor entree tot het Calakmul Biosfeer Reservaat. Er komen heel weinig toeristen, er stonden een stuk of 10 auto’s op het parkeerterreintje toen ik aan het begin van de middag weer wegreed.

Hoeveel tijd: Ik ben 2,5 uur bij de ruïnes zelf geweest. Vanaf mijn hotel was het daarnaast nog 110 kilometer rijden (2 uur) heen en terug. Er is geen accommodatie in of vlakbij het park behalve een primitieve camping. Je rijdt de laatste 40 kilometer over een smalle weg die weliswaar geasfalteerd is, maar vol met gaten zit. Hier wonen ook geen mensen meer.

Opvallend: Een goed bewaard gebleven Maya-stad mag dan interessant zijn, het meest bijzondere aan deze plek is toch dat het midden in een natuurreservaat ligt dat vol zit met zoogdieren en vogels. Zonder van het terras van mijn huisje af te komen zag ik bij mijn hotel al een kleine vos en een agouti (soort grote cavia).

Bij de ingang van Calakmul stuitte ik op schuddende boomtakken, en dat kan maar één ding betekenen: apen! Voor ik nog maar één ruïne gezien had heb ik 10 minuten naar een eerste troep apen zitten kijken. Verderop in het park zag ik nog een groepje, en op de terugweg werd ik “geroepen” door luid brullende Mexicaanse brulapen. Volgens mij waren die twee eerste groepen een andere soort, kleiner en behendiger en bruinig (zwarthandslingerapen). Brulapen zijn makkelijk te herkennen: ze klinken als een vertrekkende stoomboot, en als je ze met je ogen weet te localiseren dan zijn ze groot en lomp.

Hallo brulaap

Een andere opvallendheid hier is dat het nog mogelijk is om de ruïnes van de hoogste piramides te beklimmen. Ik had het zelf wel eens eerder gedaan, ik weet niet meer precies waar maar nog wel dat het heel steil was (vooral naar beneden). Bij de meeste grote tempels in Midden-Amerika (en Egypte!) mag het niet meer omdat het het bouwwerk teveel beschadigd en/of er wel eens een toerist naar beneden valt. Ik besloot er vandaag toch maar eentje te doen, de hoogste van allemaal: Estructura I. Er waren geen andere mensen dus ik kon op mijn gemak naar boven. De trappen waren gelukkig vrij egaal en gelijkmatig, en ik stond zo boven. Vanaf daar heb je het fraaie zicht over de boomtoppen van het omliggende woud. En hier en daar steekt er tussen al het groen nog een topje van een Maya-ruïne uit.

Zicht vanaf de hoogste piramide