Wat is het?
Querétaro is een hybride stad met zowel inheemse als Spaans-koloniale elementen: er was een inheemse wijk met smalle, gebogen straatjes en een Spaanse wijk in schaakbordpatroon. De stad beleefde haar bloeiperiode in de eind 17e en 18e eeuw, en uit die tijd stammen de monumentale kerken en openbare gebouwen, en een 1,28 kilometer lang acquaduct.

Cijfer: 5 (Er staan heel veel Spaans-koloniale steden op de Werelderfgoedlijst, en vooraf wist ik al dat dit één van de minste voorbeelden is. Zeker als je het vergelijkt met Puebla waar ik een paar dagen geleden was is dit twee klassen minder. Geen enkel gebouw sprong er voor mij echt uit. Het is wel een welvarende stad met een gezellige drukte op straat. Ook zijn er meerdere pleinen met typische bomen, zoals op de foto boven te zien is).

Toegang: Ik heb nergens entree betaald.

Hoeveel tijd: Ik heb er twee uur rondgelopen, en heb er ook overnacht.

Opvallend: Queretaro kan voor mij worden omgedoopt in “Waterloo” – want hier strandde mijn poging om op deze trip 16 werelderfgoederen aan te doen. Ik wist al dat het een krap programma was, en vooral deze dag voelde niet goed. Auto ophalen op vliegveld, uit de metropool Mexico-Stad zien te raken, doorrijden over de tolweg naar het noorden en dan je weg zien te vinden in de nauwe straatjes van een willekeurige koloniale stad: ik had er mijn handen vol aan vandaag, en zeker niet meer de energie om er nog een werelderfgoed in de omgeving aan vast te plakken. Met pijn in het hart sla ik dus de Missiekerken in de Sierra Gorda over dit keer..