Na Buenos Aires, Sydney en Tokyo ga ik ook hier in Mexico-Stad een fietstour meemaken. Hij start in de buurt van het stadspark Chapultepec, en we blijken op zondag met onze neus in de boter te vallen. Elke zondag is namelijk de Reforma, de grootste doorgaande weg door het centrum, afgesloten voor auto’s. Met linten en politieafzettingen wordt zo een fietsroute van 30 kilometer gecreëerd. Als ik naar het afspreekpunt loop vanaf de metro zie ik al heel wat mensen hier gebruik van maken.

Rustig peddelen op Reforma

De tour van Mexico City Bike wordt geleid door Antonio, een docent aan de universiteit op het gebied van landschapsarchitectuur. We zouden eigenlijk met z’n vieren zijn, maar twee komen er niet opdagen. Dus ik ga alleen op pad met de gids en een Canadese toerist. Antonio vertelt dat hij vaak personeel van de KLM rondfietst. En dat het wel makkelijk fietsen is met Nederlanders, die zijn het gewend tussen auto’s te rijden.

Van auto’s hebben we vandaag echter in Mexico-Stad geen last. We rijden eerst een stuk over de autoloze Reforma. Daar hebben we ook onze eerste stop: de botanische tuin. Aan de planten hier kun je zien dat het klimaat in Mexico-Stad eigenlijk heel apart is: het is een stad in de tropen, maar ook op 2400 meter hoogte. De vegetatie is dus een mix van tropische en door Europeanen meegebrachte  planten.

In de botanische tuin

We fietsen de Reforma helemaal af, en we zijn zeker niet de enige! Het is moeilijk in te schatten hoeveel fietsers en skaters er op de been zijn, maar het zijn zeker vele honderden. Niet allemaal kunnen ze het even goed, en er rijden ook veel kinderen op kinderfietsjes rond. De snelheden variëren enorm (er zitten ook wielrenners tussen), dus het is wel opletten. Ik had nooit verwacht zoiets in Mexico mee te maken, maar deze openstelling van de weg op zondag blijkt enorm populair.

Uiteindelijk komen we in het moderne deel van het centrum. Hier was ik op mijn verkenningen van de afgelopen dagen nog niet geweest.  Traditioneel is er eigenlijk geen hoogbouw in deze stad, maar de afgelopen jaren heeft de economische voorspoed hier allerlei wolkenkrabbers laten verrijzen. Eigenlijk gaat dit hele deel van de route door heel welvarende wijken, het lijkt wel Amerika of Azië.

Voor de lunch gaan we een oude wijk in die trendy aan het worden is. Roma is een oude volksbuurt die in 1985 zwaar geraakt is door een aardbeving. We gaan hier eten bij La Romanita. Het is een straatstalletje waar de eigenaresse langs de kant van de straat een veelheid aan gerechten bij elkaar kookt. Je kunt ze opeten aan lange tafels. Er zitten al meer mensen te eten, en er wordt ook afgehaald. Ik neem flautas, dat zijn gevulde en opgerolde taco’s met rundvlees. Net een soort loempia’s. Hete saus erbij en kaas, erg lekker.

Straatrestaurantje

We rijden weer verder door de oudere wijken. We passeren wat mooie Art Deco-gebouwen, ik had hier best nog wat meer foto’s willen maken. Helaas fietsen we door. Dat is wel het nadeel van deze fietstour: er wordt meer gefietst dan dingen bekeken. Van de tours die ik tot nu toe in andere steden heb gedaan vind ik dit dan ook de minste.

Leuke straatjes

Op het eind racen we nog door het Chapultepec park. Dit is het grote stadspark van Mexico. Het is vol met mensen vandaag, genietend van hun vrije dag.

In het park

Na zo’n 4 uur fietsen zijn we terug waar we begonnen. Ik heb mijn beweging wel weer gehad voor vandaag. Maar ik moet nog een minuut of 20 lopen want ik heb nog meer op het programma staan. Het Antropologisch Museum is het mooiste van de stad, en zelfs een van de topmusea in de hele wereld. Ik was er in 1996 ook al, maar vind het de moeite waard om nog eens te gaan kijken.

Zondag is een extra drukke dag hier, want dan mogen de Mexicanen gratis naar binnen. Als toerist betaal je zo’n 3,5 EUR. Er is zoveel te zien dat je je er uren kunt vermaken, maar ik houd het bij een selectie van Teotihuacan, Mexica en de kust van Mexico. Het is er wel druk, maar het is allemaal zo groot en ruim opgezet dat je je de mooiste dingen nog op je gemak kunt zien. En foto’s maken mag hier ook. Heel veel hele mooie beelden en beeldjes gezien vandaag.

Tot slot: de voladores. Het is ongeveer het enige waar ik nog foto’s van heb uit 1997. De voladores zijn een inheemse Mexicaanse traditie: 4 of 5 mannen klimmen een 30 meter hoge paal in, binden een van hun voeten vast met een touw en laten zich dan al rondjes om de paal slingerend tegelijk naar beneden zweven (het touw zit om de paal gerold). Van mijn vorige bezoek weet ik dat ze bij het Antropologisch Museum optreden. Ik zie ze eerst niet, maar ze blijken achter de hamburger- en ijskraampjes verstopt te zijn op een eigen grasveldje.

Er staan al zo’n 50 mensen te kijken aan de rand van het grasveld. De 4 mannen zitten al bovenin de paal en zijn het touw aan het goedleggen. Dan volgt er wat vuurwerk en muziek, en gaan ze aan het draaien. In een paar minuten tijd staan ze weer met beide voeten op de grond. Oorspronkelijk was dit een religieuze ceremonie, maar nu doen deze mensen het professioneel. Er gaat er ook eentje met de pet rond tijdens het schouwspel. Een mooie afsluiting van weer een lange dag in Mexico-Stad.

Zwevende volador