Wat is het?
Het stadshart van Le Havre is tijdens de Tweede Wereldoorlog vrijwel met de grond gelijk gemaakt. Direct in 1945 werd met de herbouw begonnen die tot 1964 duurde. Dat geschiedde onder leiding van de modernistische architect Auguste Perret. Hij zorgde ervoor dat de overgebleven oude gebouwen een plek kregen binnen het nieuwe stadsplan. De vele nieuwe gebouwen werden opgetrokken uit gewapend beton. Hij maakte er een homogeen geheel van, een Gesamtkunstwerk.

Cijfer: 6,5 (Ik had een grauwe, onleefbare stad verwacht, maar het viel me erg mee. De straten zijn breed, en er is overal volop parkeerplek langs de weg. Er zijn wandel- en fietspaden, die op de zondagochtend dat ik de stad bezocht druk gebruikt werden. De opkomende zon zette de gebouwen, die vrijwel allemaal in dezelfde beigetinten zijn uitgevoerd, in een mooi licht.).

Toegang: Geen entree. De beschermde zone omvat het hele stadscentrum met winkels, woonwijken en openbare gebouwen.

Hoeveel tijd: Een uurtje om de grote boulevards af te lopen. Je kunt nergens naar binnen, behalve in de vuurtorenachtige Jozefkerk (zie foto boven).

Opvallend: Le Havre wordt vaak vergeleken met Brasilia, die andere stad die onder strakke modernistische regie uit de grond is gestampt. Ik bezocht de Braziliaanse hoofdstad in 2004, en ik moet zeggen dat die stad toch wel een stukje extremer is dan Le Havre. Daar zie je meer hoogbouw gecombineerd met een oostblokachtige soberheid. Wat daar ook opviel is de grootschaligheid, zo intimiderend dat er nauwelijks mensen op straat waren te ontdekken of dat er sprake was van een normaal dagelijks leven.