Wat is het?
De Dolomieten zijn een bergketen in de Italiaanse Alpen, die gekenmerkt wordt door steile rotswanden en pieken van uitzonderlijke schoonheid. Het typische landschap is ontstaan door erosie. Het gebied bestaat uit 9 verschillende beschermde zones. De hoogste top van de Dolomieten, de Marmolada, is 3343 meter hoog.

Cijfer: – (Iemand attendeerde mij erop dat iets ten noorden van het werelderfgoed met de paalwoningen in Fiavè er een plukje Dolomieten te zien is: het Brenta-gebergte. Vanaf het meer van Molveno rijzen deze pieken steil de hoogte in, en heb je er dus goed zicht op. Om het werelderfgoed echt recht te doen moet je er natuurlijk wel een keertje serieus rondwandelen, maar dat zit er in de winter niet in. Een cijfer kan ik daarom ook nog niet geven, ik ga nog wel een keer terug. Toch heb ik het “gezien”: de waarde van dit natuurlijk erfgoed ligt in de schoonheid van zijn pieken, en dat kun je zelfs het beste van een afstandje bekijken).

Toegang: Geen. Ik ben er ook niet echt binnen geweest natuurlijk.

Hoeveel tijd: Ik ben in de omgeving van Molveno vier keer gestopt om foto’s te maken van het gebergte. Drie maal ben ik ook uitgestapt, hoewel ik de motor van de auto gewoon liet draaien. Dus zo’n minuut of 3 heb ik er wel aan besteed.

Opvallend: Ik reed erlangs op mijn volle dagtocht door de Italiaanse Alpen, waarop ik (met succes) probeerde 3 werelderfgoederen af te tikken. Vanuit Valcamonica had ik een route uitgezocht “onderlangs” de bergen om zo hoge bergpassen te vermijden die wel vol sneeuw zouden liggen zo half december. Dat ging een kilometer of 5 goed, totdat ik toch op een bord stuitte dat de Crocedomini-pas gesloten was. Dat betekende dus weer terugrijden naar Brescia, en vandaar een andere route naar het noorden pakken. Dat werd de snelweg die uiteindelijk leidt tot de Brennerpas op de grens met Oostenrijk. Maar zo ver hoefde ik gelukkig niet.

De pas is afgesloten…