We rijden dit keer met jeeps over de doorgaande weg. De stortbui van gisteren heeft de weg er niet beter op gemaakt. Slechts één keer per jaar wordt-ie gerepareerd, na de regentijd. We zien dit keer onderweg een witte wormsalamander van ruim een meter lang. Het is net een slang, hij slingert langzaam de weg over. En even later steekt er nog een agouti over.

Ook hier bij de Atta Lodge staat het welkomstcomité al weer klaar. De kleine, verlegen John wordt onze nieuwe gids. We gaan met hem eerst een korte wandeling door het bos doen. Helaas zien we niets noemenswaardigs.

Gids John legt een boom uit

Van 1 tot 3 uur gaat het internet in de lodge aan, dus het is feest. Ik werk de website bij, net als de rest van de groep verslingerd aan het internet. Eén van ons is met de gids nog een stukje gaan lopen. Om 2 uur komt de gids terug gerend: ze hebben een slapend dier gevonden hoog in de boom, of we ook willen komen? We laten onze laptops achter, trekken snel stevige schoenen aan en marcheren in flinke draf achter gids John aan over een smal bospad. Het is veel verder dan we dachten, sommigen zijn op slippers en we worden dan ook flink gebeten door mieren en ander kruipsel.

Reisgenoot Andrew staat braaf bij de bewuste boom te wachten. Het duurt nog een tijdje voordat ik het beestje in het vizier krijg. Ik word nog even gebeten door een spin, maar krijg het wollige dier dan toch in beeld. Het is een luiaard! Die wilde ik graag zien op deze reis. Ze staan erom bekend dat ze nauwelijks bewegen. De gids probeert hem wakker te schudden door aan de boom te schudden. Dat helpt een beetje. Even laat hij ook zijn gezicht en poten zien.

Luiaard tussen de bladeren

Voldaan lopen we na een kwartiertje terug naar ons geïmproviseerde internetcafé. Daar heeft Andrew nog de eer zijn vondst bij te schrijven op het grote bord waarop de belangrijkste “spots” staan – zoals de jaguar (3x dit jaar), puma en nog een paar luiaards.

Om 4 uur in de middag gaan we weer op pad. Doel is de Canopy Walkway, de loopbrug tussen de boomtoppen die hier in 2002 is gebouwd. Je kijkt dus als het ware op de boomtoppen neer. Het is een half uurtje lopen: eerst vlak, en dan 150 traptreden op. We zien nog een kleine, groene giftige slang. En een mooi rood gekuifde specht.

Canopy Walkway

De loopbrug heeft 4 uitkijkpunten. Bij de derde blijven we het langst: daar is het uitzicht het beste. Helaas is het een rustige vooravond. Meer dan enkele toekans zien we niet. Tegen zessen lopen we onverrichter zake dus weer terug. Gelukkig worden we bij de lodge nog verblijd met een grote vogel: de Black Curassow. Die zitten hier half-tam en komen graag een kijkje nemen bij de lodge.

De volgende ochtend is het weer appél voor de vroege vogels. Tegen zessen lopen we met z’n vieren en de gids richting de grote weg. Zo vroeg in de ochtend is er nog geen verkeer. Door het open zicht is deze weg een goede plek om dieren te spotten, en ook de spaarzame blikken op jaguars worden meestal hier gedaan.

Wij beginnen met een heleboel kleine vogels. Veel soorten die we nog niet eerder gezien hebben. In de verte zien we weer een agouti over de weg sprinten. Het is lekker lopen zo midden op de brede weg. Constant hoor je het gebrom van de brulapen en de vele vogelgeluiden. Als we takken zien bewegen rechts van de weg, zijn we apen op het spoor. Het blijkt een zwarte slingeraap te zijn, die een tijdje met ons meeloopt over de takken langs de weg. We kunnen hem goed in het gezicht zien. Volgens de gids zijn ze erg agressief. Maar dit is er maar eentje.

Slingeraap

Op de terugtocht zien we nog een schitterende witte havik zitten. Dan gaan we via een bospad terug naar de lodge. We hebben er dan al bijna twee uur wandelen in de vroege ochtend opzitten. Tijd voor ontbijt!