Wat is het?
De waterwerken en Hercules in het Bergpark Wilhelmshöhe zijn het symbool van de absolutistische heersers over Kassel en omstreken in de 18de en 19de eeuw. Landgraaf Karel van Hessen-Kassel begon met de aanleg van het bergpark: hij was geïnspireerd door een Italië-reis die hij maakte in 1699. Hij wilde zijn onderdanen laten zien hoe machtig hij was, en hoe hij de natuur naar zijn hand kon zetten. Het manipuleren van water speelde daarbij een belangrijke rol. Zijn opvolgers hebben het park in de loop van de tijd steeds verder uitgebreid, en het van Italiaanse naar Franse en tenslotte naar de Engelse parkstijl omgevormd. Gebleven is altijd het enorme koperen standbeeld van Hercules, als primaire aandachtstrekker. Het is ruim 8 meter hoog en het staat op een achthoekige en piramidale voet van nog eens 59 meter.

Cijfer: 6,5 (Een paar weken geleden was ik in een ander landschapspark in Engelse stijl, Studley Royal Park, en dan ga je dit toch vergelijken. Beide zijn enorme parken, met bos, waterpartijen en dan hier in Kassel nog de zo kenmerkende berg. Het was erg innovatief in zijn tijd en het heeft ongetwijfeld veel inspanningen gekost om het zo te maken. Anno 2013 is het echter ook wel een beetje een ouderwetse bezienswaardigheid, met voor het oog weinig aantrekkelijke gebouwen. Ook is er eigenlijk niet veel aan als er geen water stroomt.).

Toegang: De entree is in principe gratis: het park is erg groot en het terrein is niet begrensd door hekken. Je kunt er dus ook op elk moment van de dag doorheen wandelen. Als je binnen iets wilt bekijken, dan kost dat wel geld. Zo betaalde ik 3 EUR om het tufstenen gebouw op de top te beklimmen – je komt dan uit onder de voeten van Hercules. Ook voor een bezoek aan de beide paleizen / kastelen op het terrein moet betaald worden.

Hoeveel tijd: Ik ben er een hele dag geweest. Ik parkeerde mijn auto beneden, bij het paleis Wilhelmshöhe. Vandaar liep ik in 2 uur naar de top, zo’n 5 kilometer. Op die manier liep ik langs de bezienswaardigheden aan de linkerkant van het park. Daarna heb ik op de top nog het Herculesstandbeeld van binnen beklommen, geluncht op een terras en ben aan de rechterkant van het park een stuk naar beneden gelopen om daar nog een paar dingen te bekijken. Tegen half 2 was ik weer terug boven, om in het gras te wachten op het begin van de waterspelen. Er is nog wel meer te zien in het park, het paleis bijvoorbeeld, maar de afstanden zijn groot en het was behoorlijk warm.

Opvallend: De belangrijkste attractie hier zijn de “waterwerken” of “waterspelen”. Twee keer per week zetten ze in de waterreservoirs bovenaan de sluizen open, en dan begint de lange weg van het water bergafwaarts. Dit schouwspel maakte al onderdeel uit van het originele ontwerp van het park. Destijds werd het maar twee keer per jaar vertoond, of op verzoek van bezoekers tegen betaling. Het trekt sinds het uitroepen tot werelderfgoed massa’s bezoekers, de afgelopen weken steeds zo’n 8000 per keer.

Ik maakte me vantevoren wel zorgen om die enorme drukte, maar uiteindelijk viel het wel mee. Het park is groot genoeg om al die mensen te absorberen. Het leek me ook niet dat er dit keer meer dan 1000 man aanwezig was. De bezoekers kwamen vrijwel allemaal pas in de middag, rond het tijdstip van half 3 wanneer het water wordt aangezet. In de ochtend kon ik er in alle rust rondlopen, toen waren er alleen wat plaatselijke joggers en hondenuitlaters.

Het verloop van het water van boven naar beneden in het park gaat erg langzaam. Om half 3 begint dus het eerste beetje vanonder Hercules te stromen, maar dan duurt het nog wel een minuut of 20 voordat het in het onderliggende bassin is aangekomen. En dat is dan etappe 1: het schouwspel verplaatst zich dan naar een ander deel van het terrein (de Steinhöfer waterval), waar iedereen zich te voet naartoe begeeft. En zo gaat het in totaal 4x door. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik er 2 heb overgeslagen: ik ben toen meteen naar het eindpunt gelopen, ik had al genoeg door het park gesjouwd. De apotheose vindt plaats bij de Grote Fontein: er spuit dan een geiserachtige fontein omhoog van ruim 50 meter.