Wat is het?
De Geodetische boog van Struve is een serie meetpunten, waarmee nauwkeurig de grootte en de vorm van de aarde kan worden berekend. De boog loopt van Hammerfest in Noorwegen tot aan de Zwarte Zee. Hij is 2820 kilometer lang, en omvatte in de 19e eeuw 265 vaste meetstations. 34 meetpunten daarvan zijn tot werelderfgoed gemaakt. Ze liggen nu op het grondgebied van 10 verschillende landen, terwijl dat er in de tijd van de bedenker, de astronoom Friedrich Georg Wilhelm von Struve, maar twee waren: het Russische Keizerrijk en de Unie tussen Zweden en Noorwegen.

Cijfer: 5 (Dit is zo obscuur dat je je plezier wel moet halen uit de reis ernaar toe. En uit het zoeken naar een bereikbaar meetpunt, ze liggen echt op de meest onmogelijke plaatsen. Het punt dat ik bezocht heet Oravivuori, en ligt in de bossen een kilometer of 40 onder de stad Jyväskylä in Centraal-Finland. Ik had de juiste GPS-coördinaten in mijn TomTom geprogrammeerd, en reed er zo naar toe. Het meetpunt staat ook goed aangegeven vanaf de grote weg tussen Tampere en Jyväskylä.).

Toegang: Gratis uiteraard. De Finse autoriteiten hebben bovendien nog hun best gedaan om er iets van te maken. Het meetpunt ligt bovenop een heuvel (Puolakka), en langs het steile pad van een kilometer lang staan om de 250 meter bankjes om uit te rusten. Ook staan er borden met uitleg over de Boog van Struve. Op de top vond ik een registratieboekje waarin je je naam kunt zetten. Hieruit blijkt dat er toch nog zo’n 6 tot 8 bezoekers per dag komen in de zomer.

Het bezoek vastgelegd

Hoeveel tijd: Op de top ben ik een minuut of 10 gebleven: wat foto’s maken, de toren beklimmen. Samen met de wandeling ernaartoe en de 8 kilometer lange rit over een deels onverharde weg vanaf de snelweg, was het toch een vrij gemakkelijk en vlot bezoek van een uur.

Opvallend: Samen met de Prehistorische paalwoningen in de Alpen (die onder water liggen, verspreid over 5 landen) is de Geodetische boog van Struve een van de meest raadselachtige en lastig te bezoeken werelderfgoederen. De verslagen van andere bezoekers op mijn Engelstalige website verhalen o.a. over een meetpunt in Litouwen, zomaar ergens in een veld 3 kilometer lopen van de dichtstbijzijnde bushalte. En dan vind je dus ook alleen maar een paaltje. Het meest interessante punt van de boog lijkt het Observatorium in Tartu (Estland) te zijn. Misschien moet ik daar ook nog eens naar toe, om wat meer gevoel te krijgen voor de astronomische waarde van dit “ding”.

In Oravivuori moest ik het doen met het zicht vanaf de grote houten uitkijktoren, die naast het paaltje staat en nog steeds in gebruik is door Finse geografen. Het geeft je een 360 graden blik over een typisch Fins landschap, met dichte bossen en blauwe meren.

Zicht over het Finse landschap vanaf de toren