Wat is het?
De Mehmed Paša Sokolovićbrug in de Bosnische stad Visegrad is net als grote delen van Mostar en Sarajevo een product van het Ottomaanse Rijk. Het is een meesterwerk van de architect Sinan, die ook verantwoordelijk was voor diverse monumentale bouwwerken in Istanbul en andere delen van het rijk. De brug werd gebouwd tussen 1571 en 1577. Hij is bijna 180 meter lang en heeft 11 bogen. Opdrachtgever was Mehmed-paša Sokolović, een lokale jongen die het tot grootvizier aan het hof van de Ottomaanse Sultan had geschopt.

Cijfer: 5 (Het is alleen maar een brug, en ook nog eens een vrij sober uitgevoerde. Vast knap gemaakt voor de 16e eeuw, maar geen vergelijk met die in Mostar. Zeker ook de natuurlijke ligging is een stuk minder. De Drina die hij overspant is een heel brede rivier, met turquoise gekleurd water. Het zou een woest stromende rivier moeten zijn, maar dat zag ik er niet aan af. Door de aanleg van twee elektriciteitscentrales even verderop is het waterpeil in de rivier gestegen. Dat heeft de aanblik van de brug erg veranderd, vroeger waren de pijlers waar de bogen op rusten veel meer zichtbaar.).

Toegang: De brug is alleen nog open voor voetgangers, het gemotoriseerd verkeer kan een kilometer verderop via een nieuwe brug de stad in. Er wordt geen entree geheven, er komen waarschijnlijk ook maar zelden toeristen. Alleen om het werelderfgoedvinkje te halen zat ik vandaag 3 uur heen en 3 uur terug in de bus vanuit Sarajevo. Ik bleek niet de enige gek die een hele dag opofferde voor deze expeditie: bij mij in de bus zat een Japans stel van in de zestig, dat ook alleen maar een paar foto’s van de brug kwam maken.

Hoeveel tijd: Kort, heel kort. Dat komt goed uit, want als je Visegrad bezoekt als dagtocht vanuit Sarajevo dan heb je ongeveer 5 kwartier voordat de laatste bus terug gaat (tussen 12.45 en 13.00 rijden er 2 bussen langs de brug). Deze tijdspanne was voor mij ruim genoeg om het ding van alle kanten te fotograferen, er overheen te lopen, een stuk over het “jaagpad” langs de rivier te lopen voor de foto’s van een afstandje én een lunch bij elkaar te scharrelen in de plaatselijke supermarkt.

Opvallend: Visegrad en dus ook de Mehmed Paša Sokolovićbrug ligt in de Republika Srpska. Dit is een autonoom deel binnen Bosnië Herzegovina, gecreëerd voor de Bosnische Serviërs. De opschriften zijn hier net als in Servië weer allemaal in het Cyrillisch schrift, en de rood-blauw-witte vlag (lijkend op die van Servië) wappert er overal in plaats van het blauw-geel van Bosnië.

Sarajevo rechtsaf, Visegrad linksaf

Er is geen formele grens of zo, maar er is weinig interactie tussen de beide deelgebieden. Ze hebben eigen postsystemen, en ook voor de bus moest ik vanochtend vroeg een tocht van een half uur dwars door Sarajevo  ondernemen naar de Bosnisch Servische wijk. De stadsbussen en trolleybussen vanuit het centrum rijden niet verder dan “de grens”. Dan moet je zelf nog een paar honderd meter lopen om op het grote oostelijke busstation te komen, vanwaar alle bussen binnen de Republika Srpska en naar de voormalig bondgenoten Servië en Montenegro vertrekken. Bussen naar Kroatië en de door Bosnische Kroaten en Bosnische moslims bewoonde streken vertrekken vanaf het andere busstation van Sarajevo, nabij de binnenstad.