Wat is het?
Het gebied rond de Oude Brug in het oude centrum van Mostar ontwikkelde zich in de Ottomaanse tijd, vanaf de 16e eeuw. De stenen brug werd gebouwd in 1566 door de Turkse architect Hajrudin, als opvolger van een houten ophaalbrug die niet langer voldeed voor de toenemende karavaanhandel. In dezelfde periode werden er meerdere moskeeën, winkels, herbergen en woonhuizen toegevoegd om aan de groei van de stad te voldoen. De brug en de omringende gebouwen werden in de Bosnische Oorlog, in 1993, beschoten en vernietigd. Het verkreeg zijn plaats op de Werelderfgoedlijst pas na die tijd, toen het geheel weer was opgebouwd (in 2004). Vooral zijn symbolische waarde werd geroemd, als plaats van verbondenheid van de verschillende bevolkingsgroepen in Bosnië-Herzegovina.

Cijfer: 8 (Erg sfeervol, ondanks dat alles wat je ziet eigenlijk een reconstructie is. Ze hebben dezelfde lokale grove stenen gebruikt voor de herbouw, dat maakt dat het wel authentiek lijkt. Het is alleen nog erg schoon en glimmend, dat was vóór 1993 vast wel anders. De brug zelf is een plaatje, en vanaf de verschillende windrichtingen bezien steeds net weer even anders. De grote, nieuwere brug even verderop is een goede plek om foto’s van de Oude Brug te maken. Verder is het ook heerlijk om er vroeg in de ochtend door de straatjes van het oude centrum rond te lopen als er nog geen andere toeristen zijn. Ook het gedeelte bij de kleinere stenen brug is erg fraai).

Toegang: Geen entree voor de brug of de oude straatjes. Overal waar je verder naar binnen wilt betaal je wel een paar EUR. Het is hier duidelijk duurder dan in Servië – er komen heel wat toeristen voor een dagtocht vanaf de Kroatische kust naar Mostar, en daar valt goed aan te verdienen. De prijzen staan behalve in Bosnische marken ook overal in EUR aangegeven.

Hoeveel tijd: Halve dag. Als je alleen door de kern van het genomineerde gebied wandelt, ben je in een half uurtje wel klaar. Ik maakte er een rustige slenterdag van. In de straatjes kwam ik nog een Amerikaanse tegen, naast wie ik gisteren 8 uur in de minibus uit Belgrado had gezeten. We dronken samen een espresso en kletsten wat bij op een van de vele terrasjes. Verder heb ik nog een hele tijd vanaf het “terras” beneden bij de rivier staan kijken naar de brugspringers. Dat brugspringen is een lokale sport hier in Mostar – op de hoek van de brug hebben ze zelfs een heus clubhuis. Het gaat gepaard met veel geshow en geld ophalen met de pet, voordat er eindelijk eentje springt. Zo dichtbij lijkt het water helemaal niet diep genoeg, maar deze jongen kwam toch weer vrolijk zwaaiend boven.

Klaar voor de sprong

Opvallend: Er is niet heel veel meer dat nog herinnert aan de oorlog, zeker niet in dit toeristische en herbouwde deel van de stad. Misschien willen ze er ook gewoon niet meer aan herinnerd worden. In het museum in één van de torens bij de Oude Brug speelt een video over de reconstructie, en daarin wordt gezegd: Hajrudin (de Ottomaanse architect) wilde gewoon een brug bouwen, zo goed als hij kon. Er moest veel vervoer over kunnen om aan de bloeiende handel van die tijd tegemoet te komen. Niks geen symbool voor de verbinding tussen Oost en West.

Aan de aangrenzende grotere doorgangswegen liggen nog wel enkele volledig kapotgeschoten en vervallen gebouwen. Ook is er een groot kerkhof midden in de stad, met op de witte kruizen allemaal sterfdata van in 1993.