Wat is het?
De Strade Nuove van Genua en het systeem van de Rolli-paleizen zijn de getuigenis van de Republiek Genua op het hoogtepunt van haar financiële macht. In 1550 besloot het stadsbestuur een monumentale en representatieve weg aan te leggen, waarvan de percelen per opbod werden verkocht aan de rijkste families van Genua. Die trokken er weelderige stadspaleizen met binnentuinen op. Na deze straat volgden er in de 17e eeuw nog twee nieuwe straten. De paleizen kwamen goed van pas: 150 ervan kwamen op de lijst (de Rollo) om buitenlandse staatslieden te ontvangen. Van die paleizen zijn er nu nog 42 over.
Cijfer: 6 (Ik vond Genua een prettige stad, echt mediterraan, en dat maakt dat het nog net een voldoende scoort en boven Turijn eindigt. Het bezoeken van deze stadspaleizen mondde uit in een ware beproeving – ik weet niet hoeveel protserige kamers met ook nog eens niet-authentieke inrichting een mens kan hebben.).
Toegang: Slechts enkele van de 42 paleizen zijn voor het gewone publiek toegankelijk. 9 EUR kost de entree tot de 3 meest prominente voorbeelden aan de Via Garibaldi: de Palazzi Rosso, Bianco en Tursi. Ik bezocht ook nog het Palazzo Spinola (4 EUR). Het ligt allemaal op loopafstand van elkaar in het centrum van Genua.
Hoeveel tijd: Niet veel. Ik liep er in totaal 2,5 uur rond op een vroege dinsdagochtend. De paleizen zijn gelukkig al vroeg geopend, sommige om 8.30 uur en andere om 9 uur.
Opvallend: Ze heten in het Italiaans ‘paleizen’, maar het zijn eigenlijk ruime stadswoningen van rijke kooplieden en bankiers. Iedere eigenaar probeerde zijn paleisje zowel van binnen als van buiten in een unieke eigen stijl te laten ontwerpen. Ze hadden alleen niet allemaal even veel smaak.
Na een rondgang door 4 van deze woningen had ik er wel genoeg van. De meeste ruimtes zijn nu in gebruik als tentoonstellingsruimtes van 16e/17e/18e-eeuwse schilderijen. Hoewel er een enkele bekende naam tussen zit (Rubens was kind aan huis, en schreef zelfs een boek over de architectuur van de paleizen), is het vooral materiaal van het 2e garnituur.
In alle 4 paleizen was ik de enige bezoeker, en werd ik op de voet gevolgd door een suppoost die voor mij de deuren van alle zalen opende. En dat waren er nogal wat: elk paleis bestaat uit 3 of 4 verdiepingen. Ik was blij dat ik op het fraaie dakterras van de Palazzo Bianchi weer werd vrijgelaten.