Wat is het?
Hallstatt-Dachstein is een cultuurlandschap met diepe meren en hoge Alpenpieken, in cultuur gebracht door zoutwinning sinds de Bronstijd.  Het werelderfgoed omvat het dorpje Halstatt en het achterliggende Dachsteinmassief met gletsjers en grotten. Het zout heeft Halstatt als mijnwerkersplaats grote welvaart gebracht. Ook is het een belangrijke plaats voor archeologen, omdat hier een kerkhof is ontdekt met voorwerpen uit de IJzertijd. Die periode uit de centraaleuropese geschiedenis is er zelfs naar vernoemd: de Halstatt-cultuur.

Cijfer: 7,5 (Hoewel het helaas een erg bewolkte dag was, is het pittoreske van Halstatt onmiskenbaar. Een klein dorp ingeklemd tussen Alpenreuzen en een groot meer, ideaal legpuzzel-materiaal.)

Toegang: Ze profiteren hier goed van het toerisme. Een retourtje met de veerpont van het station, dat aan de andere kant van het meer ligt, kost 4,80 EUR. Entree tot het lokale museum is 7,50 EUR. En zelfs voor een cappucino moest ik 3,30 EUR neertellen.

Hoeveel tijd: Het ligt nogal afgelegen, dus je bent al snel een hele dag zoet. Vanuit Salzburg ging ik eerst met de bus naar Bad Ischl (1,5 uur), vandaar met de trein naar Halstatt (20 minuten) en dan nog een stukje met de boot. In het dorp zelf heb ik van 11 tot 15 uur rondgekeken, en daar ook gegeten. Je kunt er in de zomer ook wandelen en een zoutmijn bezoeken.

Opvallend: Het plaatsje Halstatt is erg populair bij Aziatische bezoekers, door de lokalen allemaal “Japanners” genoemd maar de meesten die ik tegenkwam waren toch echt Chinezen. De bus terug naar Salzburg werd zelfs onderweg even gestopt door 2 “Japanners” vergezeld van 2 politieagenten: ze hadden hun tas onder in het ruim laten liggen. Groot was de blijdschap en dank toen-ie er nog in bleek te liggen nadat de bus al een ronde had gereden.

De ruimte in het dorp is te krap voor een grote begraafplaats, dus de botten van de lokale families liggen opgestapeld in een kapel achter de katholieke kerk.