Wat is het?
Petra is een uit de rotsen gehouwen historische stad. Het was de hoofdstad van de Nabateeërs, die van de 1e eeuw voor tot en met de 1e eeuw na Christus aan de groei van deze stad werkten. Het lag aan een belangrijke karavaanroute tussen de Dode Zee en de Rode Zee, en de Nabateeërs hadden handelscontacten met alle belangrijke rijken uit hun tijd. De monumenten (vooral heel veel graven, en enkele tempels) zijn gehakt uit rode zandsteen. In 106 werd Petra ingenomen door de Romeinen, en ook in die tijd bloeide de stad en kwamen er nieuwe bouwwerken bij.

Cijfer: 8,5 (Vooral de natuurlijke omgeving, die raar gevormde en gemarmerde rotsen, is prachtig. Toch vond ik het ietsje minder imposant dan Machu Picchu of Angkor, twee van de andere absolute topwerelderfgoederen. De bouwstijl is erg op de Romeinse/Griekse geïnspireerd, en daarom heeft het wel wat weg van grote Romeinse steden zoals pakweg Jerash.)

Toegang: De entree voor 2 dagen kost 55 JD (60 EUR). Als je niet in Jordanië overnacht, maar met een dagtocht uit Israël komt bijvoorbeeld, betaal je maar liefst 100 EUR! Met deze prijzen is het één van de duurste werelderfgoederen om te bezoeken. Het is zelfs 2x zo prijzig als Machu Picchu. Duurder zijn alleen de landingsrechten op Aldabra en Galapagos, of een gorillatrekking in Bwindi National Park (Oeganda). Het is wel opmerkelijk dat de Jordaniërs er hier een slaatje uit slaan, terwijl de bezienswaardigheden in de rest van het land weinig (1 JD) tot niets kosten.

Hoeveel tijd: Anderhalve dag. Ik ben er de eerste dag van 12-16 uur geweest, en de dag erna van 7 tot 13.30 uur. Het is het mooist om er op verschillende tijdstippen doorheen te lopen: in de ochtend schijnt de zon op een deel van de stad, en in de middag wordt weer een ander deel uitgelicht. Ik sprak een Engels stel dat de eerste dag maar liefst 11 uur onderweg was geweest. Dat kan ik me toch echt niet voorstellen. Ik heb op de tweede dag alles op mijn gemak bekeken, regelmatig ergens gezeten en toch had ik na een uur of 6 alles wel ongeveer gezien. Alleen als je een wandeling wilt maken door de bergen heb je wel een extra (halve) dag nodig.

Opvallend: Het is wat moeilijk uit te leggen wat een bezoek aan Petra eigenlijk inhoudt. Er zijn veel verschillende dingen die het zo uniek maken. Ten eerste: de entree via de Siq. Vanaf het bezoekerscentrum sjouw je eerst een kilometer of zo over een onbeschut zandpad. En dan kom je bij de echte ingang, via de Siq. De Siq is een lange Slot Canyon – een zeer nauwe kloof, uitgesleten door water. In de hoogtijdagen van Petra stonden er standbeelden in nissen in de rotswanden. Onder langs de rand zijn kanaaltjes aangelegd voor de watervoorziening. Van beide zijn nu alleen nog de resten te zien. Maar het is een heerlijke route om door te wandelen, om elke hoek zie je wel iets nieuws. En het is er lekker koel!

Koetsje in de Siq

Een ander absoluut hoogtepunt vond ik Het Klooster. Dit ligt helemaal aan de andere kant van de stad, en je moet er naar toe klimmen via een 800 treden tellende stenen trap. Dat klinkt heel zwaar, maar gelukkig zijn er ook vlakke stukken en plateaus waar je even uit kunt rusten. Hier loop je midden tussen de bergen en de raar gevormde rotsen. Je moet alleen uitkijken voor de ezeltjes die de trappen af komen denderen met een toerist op hun rug.

Deze heerlijke wandeling duurt (op het gemak) 45 minuten. En dan kom je aan bij één van de mooiste bouwwerken van Petra: Het Klooster. Net als vrijwel alle andere gebouwen hier is het eigenlijk alleen een facade. Erachter is één grote, kale ruimte. Ik vind een heerlijk plekje om het gebouw te bewonderen en de bonte stroom voorbijkomende toeristen te bekijken: een grot recht tegenover het gebouw, op een paar meter hoogte en alleen via een klein paadje te bereiken.

Het Klooster