Wat is het?
De Alpenregio Sardona is uniek omdat het proces van het ontstaan en de ontwikkeling van bergen er goed zichtbaar is. Vooral het ‘overschuiven’, waarbij oudere rotsen bovenop jonger gebergte komt te liggen. Dit soort processen hebben de Alpen gecreëerd. Door bewegingen in de aarde is het oudere gebergte 35 kilometer noordwaarts geschoven. De verschillende lagen zijn met het blote oog goed te zien. Sinds de 19de eeuw is dit gebied ook een belangrijke plek voor geologisch wetenschappelijk onderzoek.

Cijfer: 8 (Het is misschien niet het allermooiste deel van de Alpen, maar als je op 2634 meter hoogte staat en om je heen kijkt is het toch verbluffend. De bergen zijn hier heel apart van vorm en kleur, en je kunt inderdaad heel goed de ‘naden’ zien waar de verschillende lagen gesteente over elkaar heen geschoven zijn. Extra bonuspunten voor de prachtige dagtocht, met stoeltjeslift/kabelbaan er naar toe en deels te voet terug.)

Toegang: Naar de bergen kijken is gratis. Een retourtje naar boven kost normaal 37 Frank, maar ik betaalde slechts 12 Frank (10 EUR) voor een dagkaart via mijn hotel.

Hoeveel tijd: Hele dag als je er ook gaat wandelen.

Opvallend: Vanaf mijn standplaats Flims ging ik met 2 stoeltjesliften en een kabelbaan helemaal omhoog naar Cassons, wat binnen de kernzone van het werelderfgoed ligt. Cassons is een bergrug met uitzicht op niet minder dan 555 bergtoppen, 360 graden rond. Het is ook een populair wandelgebied. Ik was er al om kwart voor 10 in de ochtend, en had zo tijd genoeg voor twee wandelingen.

Ik startte met het natuurkennispad. Dit is een vrij vlakke ronde over de hele rug van Cassons. Er staan borden langs het pad met uitleg over welke bergen je ziet, welke bloemetjes (niet heel veel meer in bloei) en ook welke dieren hier voorkomen. Het is een ruig en kaal gebied, boven de boomgrens. Een lekkere wandeling van 1,5 uur om mee te beginnen.

Aansluitend liep ik het pad naar beneden, naar Naraus waar het onderste kabelbaanstation is. Je loopt ook parallel aan de kabelbaan. Verder vlogen er een aantal paragliders rond. Ik moest mijn aandacht echter vooral houden bij het pad: smal en steil naar beneden. Er zaten zelfs haarspeldbochten in het wandelpad, om de daling nog een beetje af te remmen. Volgens het bordje boven zou het een wandeling van 1,5 uur zijn, maar ik heb er toch een uur langer over gedaan. Wel gepicknickt en gerust onderweg ook, maar het was toch een vermoeiende tocht omdat je de hele tijd op moet letten waar je je voeten neerzet. Op sommige stukken lagen de stenen wat los, en op andere stukken was het nat en glibberig. Gelukkig kon ik in het dal bijkomen op een zonneterras.

Het wandelpad naar beneden