Wat is het?
De Gusuku zijn kastelen en verwante monumenten die stammen uit de tijd dat de Ryukyu over Okinawa heersten (ca. 12e-17e eeuw). Okinawa was toen nog een zelfstandig gebied, dat floreerde door landbouw en handel met buurlanden China en Japan. De Gusuku waren de regionale politieke en religieuze centra, opgezet door stamhoofden. Het werelderfgoed bestaat uit 9 verschillende locaties verspreid over het hoofdeiland van Okinawa: 5 ruïnes van kastelen, het koninklijk mausoleum, een buitenverblijf, een heiligdom en een stenen poort. Ze staan o.a. op de werelderfgoedlijst vanwege hun unieke architectuur, een mix van Chinees en Japans.

Cijfer: 7,5 (Ik heb inmiddels al een hele reeks cijfers aan werelderfgoederen toebedeeld, en dit haalt het toch net niet voor een 8 zoals Chavin of Hué (om maar eens twee vergelijkbare plekken op aarde te noemen). De resten van de Gusuku liggen op sfeervolle locaties en geven op zijn minst een hint van de betekenis die ze eeuwen geleden hadden. Veel meer dan muren is er eigenlijk niet over – en alles wat je meer ziet is recent weer opgebouwd.)

Toegang: Ik bezocht 5 van de 9 plaatsen die behoren tot het werelderfgoed. In Naha is de entree tot Sonohyan-utaki gratis (het is ook alleen maar een gesloten poort). Voor het Shuri-kasteel (6,40 EUR), het Tama-u-dun mausoleum (2,40 EUR) en de Shinkina-en tuin (3,20 EUR) kreeg ik in totaal 3 EUR korting op vertoon van mijn dagpas voor de monorail. De 5e, Nakijin-jo in het noorden van Okinawa, kostte 4 EUR. Overal krijg je er kleurige folders bij (in het Engels), en er liggen zelfs stempelkussens om “af te stempelen” wat je allemaal gezien hebt.

Hoeveel tijd: Een halve dag voor de 4 in Naha – 3 liggen er vlakbij elkaar in Shuri, en de tuinen liggen zo’n 15 minuten met de bus van het centrum van Naha. De kasteelruïnes van Nakijin vragen een uurtje, maar ze liggen nogal afgelegen dus je bent al snel het grootste deel van de dag op pad om er te komen en er weer weg te raken.

Opvallend: Bij Sonohyan-utaki, één van de 9 locaties, vereren ze een stenen poort met een houten deur erin (zie grote foto boven). De Ryukyu-koningen kwamen hier bidden aan het begin van een grote reis. Alleen dan ging de poort open en gaf toegang tot de er achter gelegen heilige bomen. Door de bouw van een school in de jaren na de Tweede Wereldoorlog zijn zoveel bomen gekapt dat de poort nu voor altijd gesloten blijft. Men vereert daarom nu de stenen poort zelf, als substituut voor het voormalige boomheiligdom.