Ik wilde al heel lang naar Libanon, en terugkijkend kan ik zeggen dat het me vanaf het eerste begin uitstekend is bevallen. Het is een erg ontspannen land waar je op je gemak dingen kunt gaan bekijken en deel kunt nemen aan het dagelijks leven. Hoogtepunten waren voor mij: het Nationaal Museum, het Beiteddine Paleis, de Qadisha-vallei en Baalbek. En niet te vergeten het fantastische Libanese eten!

April bleek ook een uitstekend jaargetijde: het was er elke dag zo’n 22 tot 25 graden. En altijd zon. Doordat mijn bezoek rond Pasen viel waren er denk ik wat meer buitenlandse toeristen op de been dan normaal. Toch heb je de belangrijkste bezienswaardigheden nagenoeg voor jezelf. Zelfs bij een internationaal bekende plek als de Romeinse tempels van Baalbek waren er met mij maar een handvol anderen op het terrein.

Voorbereiding

Voor Libanon is geen visum nodig, en ook geld pinnen kan op iedere hoek van de straat. Ze accepteren overal zowel US Dollars als Libanese ponden. De koers van het Libanese pond is gekoppeld aan die van de dollar, op basis van 1500 pond voor 1 dollar. Er zijn volop moderne westerse winkels, dus als je wat vergeten mocht zijn kun je dat vooral in Beiroet makkelijk aanschaffen.

Het enige echte aandachtspunt voor Libanon is de actuele veiligheidssituatie. De VS adviseren hun burgers expliciet tegen het reizen naar Libanon. Het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken is net als het Engelse wat gematigder in haar advies, maar had tot begin april 2012 nog steeds Baalbek op haar lijst met “onveilige gebieden” staan. Om maar niet te spreken over Anjar en Tyrus (“alles ten zuiden van de Litani-rivier”).

Naar mijn mening zijn deze adviezen veel te negatief, alhoewel ik me wel goed kan voorstellen dat de sfeer in Libanon snel kan omslaan. Ik ben een paar weken voor vertrek het nieuws in de Daily Star gaan volgen, de Engelstalige krant van Libanon. Je ziet dan al snel dat de Libanezen zich bezig houden met hele dagelijkse dingen: met sport, met verkeersongelukken, met buitenlands nieuws. Niets anders dan wat je in Nederlandse kranten leest.

Zoals uit het reisverslag blijkt ben ik zonder kleerscheuren in alle hoeken van het land geweest, soms met openbaar vervoer en soms met een georganiseerde tour. De veiligheidssituatie was bij elke tourlunch weer onderwerp van gesprek, en je merkt ook dat iedereen weer een ander verhaal heeft van wat “onveilig” is. De één mijdt de Bekaavallei, de ander zou echt niet naar het zuiden gaan en weer een ander zegt dat Tripoli momenteel het onveiligst is. Ik heb me op alle plaatsen volledig op mijn gemak gevoeld, de sfeer is erg ontspannen, mensen laten je met rust maar zijn vriendelijk als je hen wat vraagt. In Beiroet en op de snelwegen zijn nog heel veel checkpoints van het Libanese leger, maar ik ben nooit door hen gecontroleerd.

Vervoer

Libanon is maar een klein land, even groot als Wales en kleiner dan België. Vervoer is makkelijk te regelen en de afstanden zijn nooit lang. Helaas zijn er vooral in en om Beiroet veel files, het is een erg dichtbevolkt gebied. Ook zijn de wegen door de bergen niet in erg goede staat, vooral de pas naar de Bekaavallei niet. Daarom ben je voor 80 kilometer toch al snel 1,5 tot 2 uur onderweg.

Openbaar Vervoer
Naar steden zoals Byblos, Sidon en Tripoli rijden de hele dag door bussen vanuit Beiroet. Ze vertrekken van één van de busstations, Charles Helou of Cola. Het Cola-station is een grote kruising onder een viaduct, waar taxi’s, minibusjes en bussen hun klanten oppikken. Charles Helou is wat meer een echt busstation, met loketten die buskaartjes verkopen. Dienstregelingen zijn er volgens mij bij beide niet, maar ik heb nooit lang hoeven te wachten. De ritprijzen zijn ook erg laag: 1500 LBP (0,75 EUR) naar Byblos, 3500 LBP (1,75 EUR) naar Tripoli.

Tours
Ik ben normaliter geen fan van georganiseerde tours, maar Nakhal uit Beiroet maakt het je wel erg gemakkelijk. Het is de bekendste organisator van dagelijkse tours naar verschillende delen van Libanon. Er is dagelijks gegarandeerd vertrek, en ze runnen een efficïent bedrijf met goed samengestelde tours inclusief prima lunches. Ze halen en brengen je van en naar je hotel. De groepen waar ik mee mee was varieerden in grootte van 6 tot 40 man.

Overnachtingen

Ik koos ervoor om Libanon te bereizen vanuit één standplaats: de hoofdstad Beiroet. Die ligt centraal in het land, alles is in anderhalf uur te bereiken. Ik verbleef dus ook maar in één hotel: 35 rooms.

Hotel 35 Rooms is een modern en fris hotel in Hamra. Het ligt om de hoek van Hamra Street, de grote winkelstraat van West-Beiroet. Daar zijn ook volop restaurants en café’s waar je ’s avonds makkelijk nog even heen loopt.

Er is gratis draadloos internet op de kamers, satelliet TV (met vooral Franstalige zenders), een ruime badkamer met douche, een minibar met dagelijks gratis een flesje water, twee lekkere bedden, een ruime kast.

’s Ochtends van 7 tot half 11 is er beneden een ontbijtbuffet. Het lijkt op het eerste gezicht niet heel uitgebreid, maar er is volop variatie in brood, yoghurt, fruit, salade, beleg. Je kunt ook je eigen pannenkoek bakken.

Prijs: 75 EUR per nacht inclusief ontbijt

Eten

Het Libanese eten is één van de hoogtepunten van het land. Er zijn ook veel restaurants, de terrassen zitten vol met Libanese families die zich te goed doen aan uitgebreide feestmalen. In Beiroet vind je ook een heel scala aan internationale restaurants, vooral Japans is populair.

Ontbijt
In het hotel stond er dagelijks een internationaal ontbijtbuffet voor de gasten klaar. Enige Libanese elementen waren de schapenkaas en de gekruide broodjes.

Lunch
De meest uitgebreide maaltijd van de dag, een reeks aan mezze trekt voorbij. Vooral als je met een groep luncht: dan kun je van alles wat proeven. Er zijn koude en warme mezze, en je krijgt er ook nog een variatie aan gegrild vlees bij. Als ik alleen at, bestelde ik meestal 3 gerechten. Favorieten: de auberginedip (baba ganoush), de fattoush-salade (maak ik thuis zelf ook wel eens) en de spinazieflapjes. Opmerkelijk ook hier: je krijgt het (dunne) brood dat je bij de maaltijd eet altijd verpakt in plastic zakjes.

Diner
Na het uitgebreide middageten hield ik het ’s avonds maar bij een cappuccino en een broodje. Binnen een straal van 100 meter van mijn hotel lagen 4 koffietenten: Starbucks, Costa Coffee, Gloria Jean’s en The Coffee Bean. Ik heb ze alle vier geprobeerd, maar het beste zat ik bij The Coffee Bean: het meest ruime café, de beste cappuccino en veel soorten verse broodjes.

Kosten

Het gemiddelde dagbudget is uitgekomen op 117 EUR. Dat is vrij duur: vooral het hotel (75 EUR) en de 4 georganiseerde tours zijn daar debet aan. Voor een maaltijd betaalde ik zo’n 10 tot 12 EUR per keer, en een cappuccino kost ook al snel 3 EUR. Beiden dan wel in de betere restaurants, en in Beiroet is het duurder dan elders. Echt goedkoop is alleen het openbaar vervoer.