Wat is het?
Tyrus is net als Byblos een zeer oude en van oorsprong Phoenicische handelsplaats aan de kust. Het werd gesticht in 2750 voor Christus. Het best bewaard zijn ook hier de monumenten uit de Romeinse tijd, zoals een necropolis, een triomfboog en het grootste hippodroom (paardenrenbaan) ooit door de Romeinen gemaakt.

Cijfer: 7,5 (Ik vraag me soms wel af hoeveel Romeinse opgravingen ik nog langs moet in mijn missie om alle werelderfgoederen te zien. Ook landen als Tunesië, Libië en Algerije staan er vol mee. Dit is het 3e en laatste voornamelijk Romeinse werelderfgoed in Libanon. De belangrijkste monumenten hier zijn goed gerestaureerd en zeker een bezoek waard. Net als in Baalbek vallen vooral de grote afmetingen op: een enorme triomfboog en het langgerekte hippodroom. Een rondje over dat laatste bleek nog een hele wandeling in de brandende zon. Eén dappere lokale man jogde er zijn rondjes.)

Toegang: De archeologische opgravingen in Tyrus zijn verdeeld over twee locaties: Al-Mina en Al-Bass. Bij beiden moet je 6000 LBP (3 EUR) entree betalen. Al-Mina ligt in het centrum van het stadje en is het minder interessante deel van de twee. Ik was er de enige bezoeker. Heel anders dan bij Al-Bass, aan de rand van Tyrus maar nog steeds tussen de huizen en pal naast een Palestijns vluchtelingenkamp. Toen ik aan kwam lopen werden er net twee bussen vol met schoolkinderen uitgeladen. Ook liepen er nog wat andere verdwaalde toeristen op het uitgestrekte terrein.

Hoeveel tijd: Kwartiertje voor Al-Mina en zeker een uur voor Al-Bass. Ik reisde er naar toe met het openbaar vervoer vanuit Beiroet. Het is maar 80 kilometer, maar dat kost hier in Libanon met gemak 2 uur.

Opvallend: Na Anjar is dit het tweede Libanese werelderfgoed dat in “onveilig gebied” ligt. Tyrus ligt helemaal in het zuiden van Libanon, niet ver van de Israëlische grens. Zowel in de Libanese Oorlog in de jaren ’70 en ’80 als in de korte zomeroorlog met Israël in 2006 heeft de stad zwaar onder vuur gelegen. Nog steeds is hier het hoofdkwartier van UNIFIL gevestigd, en bewaakt deze internationale troepenmacht de streek. Toch is de sfeer er al net zo kalm als in de rest van het land. Op de heenweg had ik zelfs even de zwaarbewaakte grensposten over de Litani-rivier gemist. Hier staat het Libanese leger aan één kant opgesteld, en de witte tanks van UNIFIL aan de andere kant. Het gewone verkeer, zoals de regionale bus waar ik in zat, kan gewoon doorrijden. De meeste inwoners van Tyrus zijn sji’itisch, en er is ook een groot aantal Palestijnse vluchtelingen. Net als in de Bekavallei eerder in de week viel het vlagvertoon mij wel mee. Wel voor het eerst een meer dan levensgroot portret van Ayatollah Khomeini langs de kant van de weg gezien, en ook een medische kliniek die naar hem is vernoemd.