Wat is het?
Anjar herbergt de ruïnes van de zomerresidentie van Kalief Walid I, van de Arabische dynastie der Omajjaden uit het begin van de 8e eeuw. De architectuur was sterk beïnvloed door Romeinse en Byzantijnse voorbeelden – de enige voorkennis die de lokale bouwers hadden. Er waren twee paleizen, een moskee, een hammam en honderden winkels in deze strategisch gelegen handelssstad met ca. 1000 inwoners. De stad werd rond 750 verlaten, en pas in 1949 weer opgegraven.

Cijfer: 7 (Na Baalbek lijkt Anjar op een minder goed geslaagd Romeins gebouwencomplex. Het dateert echter uit een veel latere tijd: die van de Omajjaden, de eerste islamitische heersers over deze regio. De Omajjaden kwamen vanuit Syrië, en waren daar onder andere verantwoordelijk voor de Grote Moskee van Damascus.)

Toegang: Ook hier zelf geen entree betaald. Het is een kleinschalig complex, er was nog een handvol andere toeristen. Net als in Baalbek kun je alles aanraken en overal opklimmen, er is geen bewaking. Aan de vele keutels op de grond te zien wordt het terrein ook gebruikt door lokale schaapherders om hun kudde uit te laten.

Hoeveel tijd: Drie kwartier is voldoende om een ronde over het terrein te maken. Er staat niet zo heel veel meer van overeind.

Opvallend: Anjar ligt net als Baalbek in de Bekavallei. Het huidige plaatsje wordt bewoond door zo’n 2500 Armeniërs, hiernaartoe gevlucht na de Turkse genocide in 1915. Voor mij niet zo gek dat ze hier neer zijn gestreken: de omgeving lijkt precies op Armenië – de rust, de eenvoudige landbouwgronden, de witbesneeuwde bergen op de achtergrond.

Anjar ligt op maar een paar kilometer afstand van de Syrische grens, en is de afgelopen decennia telkens weer binnen de kortste keren onder de voet gelopen door het Syrische leger. Onder mijn werelderfgoedcollega’s is het dus ook een weinig bezocht erfgoed. Zelfs anno 2012 waarschuwt het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken nog tegen het bezoek aan Anjar, hoewel ze niet goed lijken te kunnen kiezen tussen “onveilig gebied” en “extra voorzichtigheid geboden”. In de praktijk ligt Anjar gewoon op de toeristische route, en rijden er dagelijks tourbussen en taxi’s naar toe vanuit Beiroet.