Wat is het?
Mantua en Sabbioneta zijn twee plaatsjes op de Po-vlakte die hun glorietijd beleefden tijdens de Renaissance. Ze stonden beiden onder het gezag van de Gonzaga-familie, rijke hertogen die vanaf de tweede helft van de 15e eeuw hun geld staken in kunst, architectuur en stedelijke ontwikkeling.

Cijfer: 7,5 (Ik bezocht alleen Mantua, het grotere en meest bekende van de twee steden. Het is een fascinerende plaats om over te lezen, vol met kunstgeschiedenis. De werkelijkheid anno 2012 viel een tikje tegen. Zeker wel mooie dingen gezien: het plafond van de Camera degli Sposi en de sinopia’s (voortekeningen voor fresco’s in zwart en rood op de muur) in het Palazzo Ducale en de verrassende pracht van de Sant’Andrea-kerk bijvoorbeeld. De stad zelf heeft wel zijn Renaissance-stratenplan behouden, maar de meeste gebouwen zijn van later datum en niet zo boeiend.)

Toegang: 10,50 EUR voor het Palazzo Ducale (inclusief audiogids), 8 EUR voor het Palazzo del Tè. De Sant’Andrea-kerk en het schattige 12e eeuwse ronde kerkje Rotonda di San Lorenzo zijn gratis te bezoeken.

Hoeveel tijd: Omdat Mantua nogal ver van alles ligt, moet je er wel een hele dag voor uittrekken. Ik reisde per boemeltrein uit Ferrara, dan kost het twee uur. In vijf uur heb ik vervolgens de belangrijkste bezienswaardigheden van het plaatsje afgelopen, én heerlijk geluncht met o.a. de lokale specialiteit tortelli di zucca (pasta gevuld met pompoen).

Opvallend: Mantua komt met maar liefst twee monumenten voor in ‘101 hoogtepunten van de kunstgeschiedenis’. De Sant’ Andrea-kerk van Leon Battista Alberti stamt uit het eind van de 15e eeuw. Vanaf de facade tot en met het interieur is het ontwerp gebaseerd op de vorm van een Romeinse triomfboog. Helaas staat op het moment zowat het hele schip in de steigers. Verbluffend mooi en gelukkig wel te zien is de grote koepel, een 18e eeuwse toevoeging. Die koepel zie je ook al van veraf als je vanaf het station aan komt lopen, maar de kerk zelf vinden is nog niet zo gemakkelijk – hij valt in het niet tussen alle andere grote gebouwen in het centrum.

Sant'Andrea

Het andere hoogtepunt is het Palazzo del Té, van Giulio Romano. Dit is in de 16e eeuw gebouwd als buitenverblijf voor de Gonzaga’s, op de plaats waar de stallen waren. Het is gemaakt van baksteen, maar dat zie je aan de buitenkant niet omdat het helemaal bepleisterd is met stuc. In de kunstgeschiedenis geldt het als vroeg voorbeeld van het maniërisme, dat brak met de strenge vormen van de renaissance. Het echt mooie zit trouwens aan de binnenkant – iedere kamer heeft een uniek interieur, soms met fresco’s, soms met tapijten of reliëfs. De belangrijkste zaal is beschilderd met levensgrote afbeeldingen van de hertogs favoriete paarden.