Vandaag heb ik voor het eerst een keer meegelopen met Weekendhike. Er zijn 10 mede-wandelaars komen opdagen deze ochtend. De weersvoorspellingen zijn onheilspellend, maar blijkbaar willen we er allemaal even uit. We starten bij restaurant Klein-Zwitserland in Driebergen, en lopen vandaar direct het bos in. De kaartlezer is een GPS-lezer: niks paaltjes of bordjes volgen, gewoon het digitale pad. Dat is wel ideaal in deze omgeving: het is bos en nog eens bos, met tientallen paadjes. We struinen door het mulle zand, over sporen die door paarden zijn achtergelaten.

De wandeling is een kleine 12 kilometer. Er wordt flink doorgelopen. Ik heb mijn camera mee, maar veel tijd om stil te staan is er niet. Nou is het bos ook weer niet zo bijzonder dat het daartoe uitnodigt. Maar als je wat langzamer loopt zie je wel meer. Het is voor mij een bijzondere ervaring om weer eens in Nederland te wandelen, na vele dagwandelingen over de hele wereld: je raakt hier gewoon maar niet weg van de bewoonde wereld. In de buurt van Traaij hier zijn bijvoorbeeld veel caravanparken, en stuiten we regelmatig op mensen die hun hond uitlaten.

Gelukkig houden we het de hele wandeling droog. Aan het eind van de tocht komen we op meer open terrein, met een enkel weiland en zandvlaktes. We eindigen op het terras van Klein-Zwitserland. We hebben de afstand in 2 uur en 3 kwartier afgelegd. Veel gekletst tijdens het lopen, en bijgeleerd over het fenomeen dat Weekendhike heet. Over lange-afstandswandelpaden, snelle lopers en koffiestops. Voor mij was deze tocht een goede conditietraining. En mijn nieuwe wandelschoenen hebben hun werk goed gedaan.