Wat is het?
El Fuerte de Samaipata (Het Fort van Samaipata) is geen fort, maar een heuvel met gigantische rotssculpturen. Erbij ligt een voormalige provinciehoofdstad van de Inca’s, met de resten van tempels, openbare gebouwen, huizen en landbouwterrassen. De plek kreeg door de Spanjaarden de bijnaam “Het Fort” vanwege zijn strategische locatie, maar het had voordien een religieuze en ceremoniële functie voor diverse pre-Columbiaanse volken.

Cijfer: 7,5 (Vooral vanwege de prachtige omgeving waarin het ligt, het is ook deel van het Amboro Nationaal Park. Je ziet er veel vogels (o.a. papagaaien en een condor). De rotstekeningen zijn moeilijk te zien, ondanks de uitkijkplatformen die ze ernaast hebben geplaatst. Van de Inca-stad zijn alleen nog de fundamenten over.)

Toegang: Om 10.15 uur was ik de eerste bezoeker van de dag! “We zagen je al van ver aankomen”, aldus de vriendelijke kaartjesverkoopster. Voor buitenlanders is de entreeprijs 50 bolivianos (5 EUR). Aan het gastenboek te zien waarin iedereen zijn naam en gegevens moet zetten, komen er gemiddeld maar zo’n 10 bezoekers per dag.

Hoeveel tijd: Anderhalf uur. Er is een vaste route van 2 kilometer over het terrein aangegeven. Ook nog flink klimmen. Je loopt deels over planken, en er zijn bankjes en uitkijktorens in dit goed verzorgde complex.

Opvallend: El Fuerte ligt zo’n 10 kilometer buiten het plaatsje Samaipata. Er zijn taxi’s en tourtjes, maar omdat ik toch vroeg op ben ’s ochtends en het terrein niet eerder open is dan 9 uur besluit ik maar te gaan lopen. De route voert eerst 4 kilometer over de doorgaande weg tussen Samaipata en Santa Cruz, en dan wijst een bord schuin omhoog een zandpad op voor nog eens 5,7 kilometer. Na een kilometer of 2 krijg ik al een lift aangeboden van een man die wat op moet halen bij een boerderij halverwege de berg. Dat scheelt me zo 4 kilometer of een uur lopen, en maakt het net wat makkelijker. Ik moet daarna nog zo’n 4,5 kilometer de bergweg op. Het eerste deel is glooiend, en ik geniet van de zon en de prachtige bergen. En het is ook wel weer eens fijn gewoon adem te kunnen halen na het verblijf op grote hoogte de laatste tijd in Cuzco, La Paz en Potosi. De laatste 2 kilometer is echt goed klimmen. Gelukkig verkopen ze bij de entree ook koude drankjes.

Ook terug ben ik gelopen, de hele tocht in ruim 2 uur. Er kwamen ook al wel taxi’s naar beneden waar ik mee mee had gekund, maar ik liep lekker.