Op de markt van Hoi An

Een stuk of 20 mede-cursisten verzamelen zich bij een café in het centrum. Vandaar worden we over 3 kleinere groepjes verdeeld. We gaan namelijk eerst over de markt. We zien allerlei soorten tropisch fruit, van de stekelige ramboetan tot de waterappel die er wel mooi uitziet maar niet goed smaakt. Zelf vind ik de “drakenvrucht” (Pitaya) erg lekker, in het hotel hebben ze die ook bij het ontbijt.  Het is een vrucht van een cactus, en is wit met zwarte stipjes van binnen.

En veel vis natuurlijk weer op de markt. Krabbetjes met vastgebonden scharen (nadat ze gevangen zijn moet dus iemand elke ochtend hun pootjes vastbinden, en dat voor een bak vol met honderden krabben), inktvissen, haai.

Na een half uurtje worden we door een boot opgepikt in de haven van Hoi An. Het is dan nog zo’n 20 minuten varen over de rivier tot we bij het “kookeiland” aankomen.

Eén keer voordoen….

Op dat eiland ligt een restaurant, en daar staan al stoelen voor ons gereed in schoolklasopstelling: allemaal netjes op een rijtje. We krijgen de recepten en een pen om aantekeningen te maken, en dan is het de beurt aan de kok om te laten zien hoe het moet. Er hangt een grote spiegel boven zijn werkbank zodat iedereen het goed kan zien. De kok is gespecialiseerd in droge humor, dus erg serieus of moeilijk is het allemaal niet. En dat in Engels met een Australisch accent, zoals veel Vietnamezen hebben.

We beginnen met het maken van rijstpapiervelletjes voor de loempia’s. Nou, dat is al niet iets wat ik me thuis zie doen: je moet het beslag van rijst en water eerst 7 uur laten staan, en dan nog eens verder verfijnen in een blender en weer een uur laten rusten. En dat terwijl dat rijstpapier juist zo essentieel is in de Vietnamese keuken. Gelukkig hebben ze het beslag voor ons al gemaakt. Aan de rand van de demonstratieruimte staan pannen, gasbranders en kant-en-klare ingrediënten voor ieder van ons klaar. Het rijstpapier maak je door een heel dun laagje beslag te gieten over een katoenen doek, die gespannen is over een pan met kokend water. Een minuutje het deksel erop, en je kunt met een bamboestokje het flinterdunne rijstpapier eraf peuteren. Het ronde velletje vul je vervolgens met garnalen en groente, je rolt het op en voilà: een rijstpapierloempia met groente & garnalen.

Het tweede gerecht is ietsje moeilijker: Hoi An pannenkoeken. Je eet ze met pindasaus. Ik vind ze niet echt lekker, maar dat kan natuurlijk aan mijn eigen kookkunsten liggen.

Mijn resultaat!

Het laatste gerecht dat we maken is Aubergine in een pot van klei. Nu moet er eerst driftig gesneden worden: de aubergines, tomaten, lenteuien etc. Stuk voor stuk gaan ze in de pruttelende kleipot. Dan moet het nog 7 minuten doorkoken. Een mooie tijd om ons nog 2 kunstjes te leren: het maken van een waaier uit komkommer, en een roos uit de schil van een tomaat.

Als de aubergine zacht is, neem je je eigen kleipot mee aan tafel. Het is tijd voor lunch, gelukkig verder klaargemaakt door het personeel. We krijgen nog een salade geserveerd in een uitgeholde ananas, en gestoomde vis met groenten. Mijn Canadese tafelgenoten zijn bang om de salade te eten, en zijn ook zeer spaarzaam met de rest. Ik maak me geen zorgen, eet alles met smaak op en bedenk wat & waar ik vanavond weer eens zal gaan eten.