Wat is het?
De oude stad van Hoi An is een goed bewaard voorbeeld van een internationale havenstad, die bloeide door handel met Japan en China en vanaf de 16e eeuw ook Europa. De meeste gebouwen die nu nog overeind staan dateren uit de 18e/19e eeuw. Ze hebben een houten structuur aan de binnenkant en geel geschilderde baksteen aan de buitenkant. De architectuur is een combinatie van Vietnamese tradities met Japanse en vooral Chinese invloeden.

Cijfer: 7 (het is best aardig maar ook wel heeeel toeristisch; in de Unesco-nominatie wordt de vergelijking gemaakt met Vigan en Melaka, 2 oude Aziatische havensteden die ik ook heb bezocht en die nog minder de moeite waard zijn; het werelderfgoed waar het het meest op lijkt is Ping Yao in China, geen havenstad maar een integraal bewaard gebleven dorp met houten gebouwen: behalve koopmanshuizen en tempels kun je daar ook de eerste bank bezoeken, en in een traditioneel huis overnachten: veel groter en completer dus dan Hoi An)

Toegang: rondlopen in het dorpje en alles van de buitenkant bekijken is natuurlijk gratis. Voor 90.000 dong (3,20 EUR) kun je een kaartje kopen waarmee je 5 huizen, tempels of overige bezienswaardigheden in mag. Er zitten 5 strippen aan een kaartje, en overal waar je geweest bent knippen ze er met een vast door de organisatie verstrekte oranje schaar 1 strip af. In totaal zijn er een stuk of 20 dingen die je van binnen kunt bekijken, dus je moet vooraf wel een beetje plannen voordat je je 5 strippen er doorheen jaagt.

Hoeveel tijd: 3 uur (het oude centrum bestaat uit slechts vier, weliswaar vrij lange, straten)

Opvallend:  De oude huizen zijn voor ca. 20% in gebruik als restaurants/café’s, en voor het overige vooral als kledingwinkel. Je kunt hier kleren op maat laten maken, zijden stropdassen kopen en nep-merkkleding. Ik geloof dat dat het ook is wat de massa aan toeristen hierheen trekt. Wel een bijzonder publiek trouwens: veel groepen ouderen, het lijken mensen die na 5x Thailand weer eens wat anders wilden. Echte avonturiers zijn het niet, de restaurants raken maar weinig locale specialiteiten aan ze kwijt, maar souvenirs kopen doen ze als de beste.