Ik mag mijn reizen dan rondom werelderfgoederen plannen, ik heb ook een zwak voor een aantal heel specifieke andere bezienswaardigheden. Zo sla ik zelden een openluchtmuseum over. Héél lang geleden dacht ik er over Culturele Antropologie te gaan studeren (ik geloof dat dat nog was voordat ik Ontdekkingsreiziger wilde worden). En dan kun je je hart ophalen in een museum over de leefwijze van traditionele stammen.
Het Indira Gandhi Nationaal Museum van de Mensheid ligt in de heuvels boven Bhopal. Het terrein is 2 hectare groot, je mag er ook met de auto/motor in en je kunt er fietsen huren. Ik ben komen lopen en dat gaat ook prima. Het is er heel rustig, er zijn misschien 10 andere bezoekers, een aantal van hen verliefde lokale stelletjes die in dit afgelegen gebied wat privacy vinden.
Het complex bestaat uit een buiten- en een binnenmuseum. In het buitengedeelte vind je huizen van verschillende stammen, gegroepeerd naar leefgebied (woestijn, water, landbouw). Als je in India rondreist lijkt het een monocultuur, met hoogstens het verschil tussen Noord en Zuid. Maar in deelstaten als Orissa, Assam en Nagaland wordt nog traditioneel geleefd en gevierd. Over deze groepen gaat dit museum.
Het is lekker om buiten rond te wandelen, maar de verschillende huizen worden al snel tot een eenvormige verzameling lemen hutjes. Die er trouwens erg goed onderhouden uitzien, beter dan het gemiddelde huis hier in India.
In het grote binnenmuseum krijgen de culturen pas echt kleur. Twaalf zalen vol foto’s, video’s, gebruiksvoorwerpen, kleding en handwerk. Veel van de groepen beschilderen de voorkant van hun huizen – voor hun is het geen kunst maar een beeldtaal. Het zijn bonte, naïeve bijna kinderlijke tekeningen. Geweldig om te zien.
Een gemeenschap die er echt uitspringt zijn de Rajwar uit Chhattisgarh in Centraal-India. Hun vrouwen maken poppetjes van klei. Die worden binnen en buiten op de muren van het huis geplakt, maar ook op het toegangshek. In het museum is van hun hand een fascinerend metershoog wit scherm te zien versierd met bloem- en vogelmotieven.
Hebben de poppetjes van klei een specifieke betekenis, bijvoorbeeld om te laten zien hoe de gezinssamenstelling in de woning is?
Nou, beste Bart. Ik heb me nog even verdiept in de cultuur van de Rajwar.
Het blijkt dat ze de poppetjes van klei & koeienmest alleen maken tijdens een festival na het binnenhalen van de oogst. Ze gebruiken hun verbeelding & hun omgeving als inspiratiebron. Huis & hek worden jaarlijks van een nieuwe serie beeldjes voorzien, en tegelijkertijd worden ook eventuele gaten in de muren of elders aangepakt.
Zie:
Klik om toegang te krijgen tot 479.pdf
http://www.cghandicraft.com/clay-relief.asp
Mooi! Leerzame verhalen, zeg ik 🙂
Wanneer komt je boek uit op basis van je verhalen en foto’s?