Op het busstation van Madurai in de deelstaat Tamil Nadu heb ik twee dagen geleden een kaartje gekocht naar Kochi in Kerala. Het kost 3,60 EUR voor een rit van 8 uur. Je moet eerst op z’n bureaucratisch-Indiaas een reserveringsformuliertje kopen voor 1 rupee, dat invullen en dan typt de man achter het loket de gegevens over in de computer. De man zag mij schrijven met een onvervalste glimmend rode Sogeti-pen, en wilde die graag ruilen met zijn oude Bic-pen. Nou vooruit dan maar.

Er gaan maar 2 bussen per dag, dus ik dacht dat een gereserveerde plaats wel nuttig zou zijn. Vandaag blijkt echter dat er maar een stuk of 10 medepassagiers zijn. Onderweg stappen er wel meer in en uit, maar ik heb vrijwel de hele tocht twee plaatsen voor mezelf. De bus is trouwens net zo’n aftands geval als de gewone bussen, hoewel hij gemerkt stond als “Super-Deluxe”. De rit in de ochtend verloopt verder vrij rustig, het uitzicht is hetzelfde als bij de andere busritten van de afgelopen dagen: veel dorpjes en steden, drukke busstations en daar tussendoor een heel vlak en frisgroen landschap. Zo tegen de lunch verschijnt de eerste berg aan de horizon.

Dit gebergte heet de Western Ghats, een bergrug dwars over Zuid-India. Het wordt opeens slingeren en klimmen voor de bus. En heel wat meer te kijken voor de passagiers – er zitten groepjes apen langs de kant van de weg, de vergezichten zijn fraai en het blijft spannend te zien hoe bussen elkaar hier op de helling gewoon inhalen

Na wel anderhalf uur slingeren bereiken we de top. Hier ligt ook de grens tussen de deelstaten Tamil Nadu en Kerala. Van de rijst in Tamil Nadu gaat het hier over naar de thee en kruiden.

De bevolking van Kerala is grotendeels christelijk, en je ziet hier dan ook steeds bont gekleurde christelijke kerken in de plaatsjes langs de route. Het is ook een veel rijkere staat dan Tamil Nadu, het lijkt wel een ander land. Moderne gebouwen, “echte” winkels in plaats van stalletjes, reclameborden langs de weg voor luxe nieuwe te bouwen vrijstaande huizen. En de grootste en mooiste winkels zijn van de juweliers!

Er mag dan veel te zien zijn onderweg, opschieten doet het niet echt deze tweede helft. We moeten ons een weg banen door dikke rijen tegemoetkomend verkeer. Het zijn bussen en jeeps vol pelgrims, op weg naar Madurai voor een feestdag morgen. Ze zijn alvast in een uitgelaten stemming en picknicken langs de kant van de weg. Na maar liefst 10 uur komen we dan eindelijk aan bij het busstation van Ernakulam, waar ik snel een motorriksja neem naar mijn hotel in Fort Cochin.