Weer met de bus op pad vandaag. Het doel is het plaatsje Moka, en dan in het bijzonder de oude plantagewoning Eureka House

Mijn reisgids ‘Mauritius, Reunion en de Seychellen’ dateert nog uit 2001 – gekocht toen ik een keer van plan was om naar de Seychellen te gaan. Negen jaar oud dus, maar tot nu toe ondervind ik weinig hinder van achterhaalde informatie. De busrit naar Moka levert echter wel een verrassing op: er is zomaar een nieuwe plaats gesticht. Tussen Quatre Bornes en Moka, pal aan de grote snelweg, ligt Cybercity. De naam zegt het helemaal: het staat er vol met moderne kantoren en luxe hotels. Modieus geklede jongeren stappen hier uit de bus, vast op weg naar hun werk in de ICT.

Na een half uur draaien over rotondes en stoppen bij iedere bushalte komen we aan in Moka. Ik vraag aan de busconducteur de weg naar het Eureka House. Hij wijst wel vaag een kant op, maar lijkt het niet erg goed te weten. Daarom vraag ik het op een kruising nog maar eens aan een passerende oude man. Die neemt mijn vraag zeer serieus, en troont me mee een winkeltje in. Uit zijn tas komen pen en papier, en hij tekent een hele routekaart voor me. Het ziet er eerst nogal ingewikkeld uit, maar hij heeft op de kruisingen oriëntatiepunten zoals het politiebureau en een rivier aangegeven. Als ik weg wil lopen bedenkt hij zich: er is toch nog een andere, gemakkelijkere weg. Die tekent hij erbij op de kaart. Ik kan goed voorbereid op weg.

Het is een lekkere wandeling van een minuut of twintig. Je loopt wel langs een doorgaande weg, maar gelukkig hebben ze in Mauritius aandacht voor goede trottoirs. Je zit hier helemaal in het centrum van het eiland, in een groene bergachtige omgeving met ook veel kleurige bloemen. Geen wonder dat hier de mooiste huizen staan. Niet alleen plantagewoningen uit de koloniale tijd, maar ook veel eigentijdse luxe. Echt armoedige huizen heb ik hier op Mauritius trouwens helemaal nog niet gezien. Ook lijkt iedereen geld genoeg te hebben voor een auto of de bus – fietsers of wandelaars zijn zeldzaam.

De weg is trouwens makkelijk te vinden, eigenlijk is het gewoon de hele tijd rechtdoor. Op het eind staat er een bordje waar je af moet slaan naar het huis. Linksaf … het enige foutje op de speciaal voor mij getekende plattegrond.

Het plantagehuis Eureka heeft zelfs een heuse parkeerplaats voor bezoekers, en een souvenirwinkeltje. Ondanks de obscure ligging lopen er toch nog een tiental andere westerse toeristen rond. Je kunt hier ’s avonds ook chique dineren.

Het Eureka House dateert uit de jaren 1830. Het is gemaakt van hout en heeft niet minder dan 109 deuren: zo blijft het lekker koel in de tropische temperaturen hier. Na betaling van een paar EUR entree mag je de woning van binnen bekijken. Op de begane grond zijn Europees aandoende stijlkamers ingericht. Veel Franse meubels, Chinees porselein en meer van dat soort dingen. En natuurlijk staat er ook een beeld van een dodo.

Als je voor het huis staat (je komt binnen aan de achterkant), zie je pas hoe mooi het ligt. De brede witte villa staat in een ruime tuin met groot gazon, met de piek van een van de vele bergen van vulkanische oorsprong als achtergronddecor. Je kunt ook nog verder de tuinen inlopen. Het ziet er allemaal een beetje verdord uit, zeker het gras. Helemaal achterin kom je bij een uitzichtpunt over een diepe kloof tussen de bergen.

Ik verlaat Moka ook weer per bus, richting Curepipe. Onderweg begint het helaas zo hard te regenen dat ik mijn dagtocht maar afbreek en terugkeer naar mijn ‘thuis’ in Quatre Bornes.