De Delta van de Donau, daar waar de Donau-rivier in de Zwarte Zee stroomt, is het grootste delta-gebied van Europa. Het bestaat uit moeras en riet, en wordt doorkruist door honderden beekjes en kanalen. Voor vogels is dit een belangrijke stop tussen Centraal-Europa en Afrika.

Vanaf de kade in Tulcea gaan er iedere dag schepen dit natuurgebied in. Er liggen er veel, zowel kleine als grote. Ik kies die van Hotel Delta. Deze tocht start om half 11 en duurt 6 uur, inclusief lunch aan boord. Er zijn naast mij een clubje Spanjaarden, 4 Chinezen en een Japanse aan boord. 18 man dus maar, waar de boot ruim genoeg is voor honderd.

We varen vanuit de stad Tulcea eerst een stuk de grote arm af richting Sulina. Hier is de rivier nog breed en is er niet veel te zien. Het meeste water uit de Donau (60%) stroomt trouwens via een nog grotere arm, iets ten noorden van hier aan de grens met de Ukraine.

Doordat er maar weinig mensen aan boord zijn heb ik alle ruimte om te zitten waar ik wil. De beste plek blijkt voorop het dek te zijn: je zit dan op een soort uitzichtpost en kunt als eerste de vogels spotten. De andere passagiers komen ook al snel daar zitten. De Chinezen hebben twee videocamera’s met statief bij zich en filmen de hele tocht.

Na een uurtje slaan we af richting het noorden, en varen we door een smallere rivier. Langs de kant zien we heel veel vissers zitten. Velen van hen hebben zelfs een tent bij zich en lijken er te kamperen. De meesten hebben ook meerdere lijnen tegelijk uitstaan. Ze zwaaien nog enthousiast naar de voorbijkomende boten – we zijn hier zeker niet de enige. We zien ook grotere schepen vol toeristen, en er komen lawaaiige speedboten voorbij.

Het mag dan wel een beschermd natuurgebied zijn (werelderfgoed, en ook Unesco biosfeerreservaat en Ramsar watergebied), helemaal ongerept ziet het er niet uit. Overal drijven plastic flessen, en in de takken hangen plastic zakken. Dit deel van het gebied ligt blijkbaar nog dicht genoeg bij de grotere steden om dagjesmensen en kampeerders te trekken, met de blijkbaar bijbehorende vervuiling van dien.

In de buurt van wat meertjes zien we de eerste vogels. De eerste bijzondere zijn een stuk of vijf pelikanen. Het weer is erg somber vandaag en veel vogels laten zich niet zien. Ze zijn ook heel moeilijk te spotten, en nog veel moeilijker te fotograferen. Alleen de (witte) zilverreiger steekt overal tegen de achtergrond af. Soms zien we pas bij het voorbijvaren dat er naast de witte vogel ook nog een zwarte zat!

Andere vogels die we tegenkomen zijn aalscholvers, reigers, ibissen en ijsvogels. En verder heel veel kleine watervogels. Het is lekker om zo schommelend en ontspannen dit allemaal aan je voorbij te zien trekken.

Om half 2 stoppen we bij een eilandje en mogen we even aan land. Er “wonen” een paar vissers, en die bakken de vissen voor de lunch. We eten alles op aan boord. Binnen op het benedendek zijn de tafels inmiddels netjes gedekt. Er blijkt 2 man personeel van het hotel-restaurant mee te zijn. We krijgen vooraf een koude schotel met verschillende soorten vis, tomaat, komkommer en kaas. Het hoofdgerecht is weer vis uiteraard, gebakken en met aardappels. Als dessert zijn er appels. Ondertussen klets ik wat bij met mijn Japanse reisgenote. Zij doet in haar eentje een tocht van een maand door Bulgarije, Roemenië en Hongarije. Wel knap als je maar een paar woorden Engels kunt! Hoewel ze het beter verstaat dan spreekt.

De terugreis verloopt verder wat saai, en het begint ook te regenen. Ik had dit al wel verwacht en speciaal een leesboek in mijn rugzak gestopt. Al lezend komt er dus een eind aan deze dagtocht.