Bucovina is een streek in het noordoosten van Roemenië, tegen de grens met Moldavië. Eind 15e, begin 16e eeuw ontwikkelde zich hier een bijzonder type kerk dat zich onderscheidt door fresco’s aan de buitenkant. Deze kerken liggen in een landelijke, groene regio waar het prettig rondrijden is. Ik bezocht er zes, verspreid over anderhalve dag.

Het eerste dat ik bezoek is het Moldovita Klooster. Wel weer een beetje schrikken: een echt parkeerterrein in plaats van parkeren langs de straat, entreegeld betalen voor mezelf en mijn camera. En voor het klooster zitten groepjes Nederlanders hun meegebrachte lunch op te eten…
Maar het is wel duidelijk waarom iedereen hier komt.

Het Sucevita Klooster bereik ik via een mooie bergpas vanaf Moldovita. Het is pas dit jaar aan de andere 7 werelderfgoedkloosters toegevoegd. Het lijkt van buiten wel een fort! Op het grote binnenterrein staat een kerk die zowel van binnen als buiten mooi is.

De volgende dag is de kerk van het voormalige klooster in Voronet als eerste aan de beurt. Ik ben redelijk op tijd (half 10), maar toch is er al een bus met Duitsers en vele anderen. Entree is hier maar liefst 3 + 10 Lei. Dat laatste om foto’s te mogen maken. Op de westelijke muur is hier de mooiste schildering van alle kerken te zien, vol met portretten van individuen en dieren, samen het Laatste Oordeel vormend.

De kerk in het voormalige klooster Humor is vlakbij. Ook hier verwachten ze kennelijk veel toeristen want het staat er vol met souvenirstalletjes. Ook moet ik 2 Lei betalen om te parkeren. Een imposante toren is nog overgebleven van het verdedigingswerk van deze kerk. De kerk moet het verder vooral hebben van zijn fresco’s in het interieur.

Suceava is de grootste stad in deze regio. Ook hier staat een werelderfgoedkerk. Ik kom er toevallig langs als ik op weg ben naar mijn lunchadres. Toch maar even gaan binnen kijken. Geen entree te betalen hier. Dit is de grootste kerk van de groep, en lijkt nog het meest in gebruik bij het gewone publiek. Er is een priester aanwezig die de gebeden van de bezoekers aanhoort. Sommigen kunnen inderdaad wel wat hulp gebruiken: voor mij loopt een oudere man met een gezwel aan zijn neus dat zeker 5x zo groot is als de neus zelf..

Het laatste kerkje dat ik aandoe op de terugweg naar mijn pension in Vama is dat van Arbore. Het ziet er vervallen uit. Van binnen zijn ze bezig met restauraties en staat het helemaal in de houten steigers. Arbore zelf is wel een lieflijk dorp.