Sinaia is vernoemd naar de Bijbelse berg Sinaï. Het plaatsje is gesticht als de zomerresidentie van de Roemeense koning Karel I. Het ligt aan de voet van het Bucegi-gebergte, waar ’s winters geskied en ’s zomers gewandeld wordt.

Rijdend vanaf Boekarest zijn dit inderdaad de eerste bergen die je tegenkomt. De omgeving van de Roemeense hoofdstad is erg vlak, met uitgestrekte velden, industrie en grote bouwmarkten en supermarkten. De weg naar het noorden is een goed geasfalteerde 4-baansweg. Het is net iets minder comfortabel rijden dan op een echte snelweg, want hier lopen voetgangers aan de kant van de weg. Ook zijn er zijweggetjes waar zo af en toe een voorganger afslaat.

Er wordt veel verkocht langs de weg. Op het eerste stuk staan er auto’s geparkeerd met in hun opengeklapte achterbak grote watermeloenen. Later zie je telkens stalletjes met zwarte, rode en oranje bessen. En even verderop ook potten met honing.

Na zo’n anderhalf uur kom ik aan in Sinaia. Het is een druk, toeristisch plaatsje. Het is ook nog eens zaterdag dus er zullen ook veel dagjesmensen uit de regio zijn.

Mijn hotel is snel gevonden, en nadat ik me geïnstalleerd heb maak ik te voet een rondje door het centrum. Karakteristieke huizen uit het eind van de 19e eeuw worden afgewisseld met grote, moderne complexen die supermarkten en souvenirwinkels bevatten. Er zijn veel toeristen op straat = zo’n 80% Roemenen denk ik, en verder hoor ik Frans en Spaans.

Na de hoofdweg op en neer gelopen te hebben is het tijd om wat te eten op een terras. Voor een paar euro ben je hier klaar.

De volgende ochtend wil ik al vroeg naar het Peles-paleis. Dit ligt een minuut of 20 bergopwaarts lopen vanaf het centrum van Sinaia. Maar de hele nacht heeft het gegoten. Ik wacht op mijn kamer tot het droger wordt, en om 10 uur is het zover. Voor de zekerheid ga ik maar met de auto, het ziet er nog steeds dreigend uit.

Het Peles-paleis dateert van het eind van de 19e eeuw en was eigendom van de al eerder genoemde koning Karel I. Het ligt erg mooi tussen de naaldbomen. Somber weer of niet, het is er al hartstikke druk met bezoekers. Vooral veel groepen.

Ik koop eerst een kaartje voor 20 Lei (4,5 EUR), dat is inclusief een ‘normale’ tour door het paleis. Het binnenplein waar je moet wachten is ook al de moeite waard, met muurschilderingen van jachttaferelen.

Er zijn niet genoeg mensen om met de Engelstalige tour mee te gaan, dus ik krijg een folder met uitleg in de handen gedrukt en mag zelf gaan rondlopen. De buitenkant met torentjes en muurschilderingen deed al vermoeden dat het een bont schouwspel is van binnen. En dat blijkt het ook te zijn: kristallen kroonluchters, spiegels, heel veel houtsnijwerk, tapijten, schilderijen. Er is een Moorse kamer, een Turkse kamer, een Italiaanse kamer: alle kamers hebben een eigen thema.

Het is flink druk binnen. Ik stuit op een gegeven moment op een Nederlandse groep van OAD-Reizen. Ze hebben een Nederlands sprekende Roemeense gids bij zich. Dus ik slenter maar wat achter hun aan, zo hoor ik nog wat over wat ik zie. Het is toch wel typisch een paleis uit de Beiers/Oostenrijkse traditie.

Na een uurtje is de tour voorbij en kondigt de OAD-gids aan dat het nu tijd is om koffie te drinken en naar de WC te gaan. Ik loop terug naar de auto en ga op weg naar mijn volgende bestemming.