Vandaag doen we een aantal excursies rondom Ashgabat. Eerst rijden we naar Gök-Tepe. Daar vond in de 19^de eeuw een belangrijke veldslag plaats tussen de Russen en de Engelsen om de hegemonie in deze streek. Nu is er feitelijk niets meer van te zien. Er is een museumpje én de op 1-na grootste moskee van Centraal-Azië. Gebouwd nadat Türkmenbashi naar Mekka was geweest.

Dan staat een bezoek aan een paardenboerderij op het programma. Het is een flink eind rijden, maar wel door de prachtige Firunz-vallei op de grens met Iran. Het is het mooiste stukje natuur dat ik op deze reis ben tegengekomen.

Turkmenistan heeft een bijzonder eigen paardenras: het Gouden Akhal-Teke paard. Onder het genot van een kopje thee (voor de toeristen) laat de eigenaresse een aantal exemplaren voorbij paraderen. Ze zijn allemaal heel slank en hebben een zijdeachtige vacht.

Tot slot van de excursiedag gaan we eindelijk naar waar ik het meest heb uitgekeken: het werelderfgoed van Nisa. Dit was een belangrijke stad in het Parthische Rijk, van de 3^de eeuw voor tot de 3^de eeuw na Christus. Nu is het een archeologische opgraving.

Oud Nisa (de citadel) ligt in een soort kom tegen de bergen geplakt. Heel strategisch. De muren zijn grotendeels gerestaureerd zodat je je nog goed kunt voorstellen wat voor labyrint het was. Er zijn veel mooie voorwerpen gevonden, maar die liggen nu in de Hermitage en in het museum van Ashgabat. De originele structuren die nog overeind staan, liggen half ondergronds.