Het was weer een aangenaam weekje in Italië, een land dat eigenlijk nooit teleurstelt. Dit keer kon ik mijn hart ophalen bij maar liefst 9 nieuwe werelderfgoederen. Daarvan vond ik de Etruskische begraafplaatsen in Tarquinia & Cerveteri en de mozaïeken in Ravenna het indrukwekkendst.

In vergelijk met het zuiden van Italië en Sicilië is het hier duurder en toeristischer. Ook vond ik het eten wat minder. Ze hebben bijna uitsluitend streekgerechten, met veel wild.

Praktische info

Zelfs in februari is het hier al mooi weer, zo bleek. De temperaturen waren niet zo hoog, maar er was veel zon en daardoor kon je gewoon buiten zitten en zonder jas rondwandelen.

Ik vloog vanaf Amsterdam met KLM naar het vliegveld van Bologna. Het is maar een klein vliegveld, alles heel eenvoudig te vinden en pal naast de snelweg.

Ik reed bijna 2000 kilometer in mijn gehuurde Fiat Panda, slecht 182 EUR voor een week. Een klein autootje, maar met een stevige motor. Er zijn heel veel wegen in deze streek, je kunt op allerlei manieren van A naar B komen. De beste wegen zijn de tolwegen. Daarnaast zijn er ook oudere snelwegen, die zitten vol met hobbels en gaten. Vaak mag je er niet harder dan 90 kilometer per uur. En dan heb je er nog ontelbare binnenweggetjes.

Pienza
Pienza is een sfeervol stadje. Een beetje toeristisch, maar niet tè. Er zijn leuke plekken om te zitten en volop restaurants.

Hotel
Arca di Pienza is een familiehotel aan de uitvalsweg vanuit Pienza. Mijn kamer (107) is ruim en luxe. Met balkon maar daar heb je in de winter niet zoveel aan. De kamers zijn wat tuttig ingericht, maar de familie die het hotel runt is erg vriendelijk en zorgzaam. Goed ontbijt met overheerlijke rauwe ham. En natuurlijk draadloos internet. Parkeren kan op een gratis publiek terrein aan de overkant van de straat. Er is een supermarkt 2 huizen verderop.

Weblink: Hotel Arca di Pienza
Prijs: 80 EUR

Eten
Je betaalt hier al snel 25-30 EUR voor voorgerecht, hoofdgerecht en water. Het best at ik bij het buurtrestaurantje Il Rossolino, met maar een paar tafeltjes en bediend door opa en oma. Ik had er picci (dikke spaghetti) & konijn verpakt als een soort worst met ham en zwarte olijven.

Verucchio
Verucchio is een dorpje op een heuvel, in de buurt van San Marino. Veel meer dan een pleintje en een paar straten is het niet.

Hotel
Oste del Castello had ik uitgezocht vanwege zijn hoge waardering op Booking.com (een 9.2). Dat vond ik het bij nader inzien toch niet waard. De kamer was prima en er was een heerlijk balkon in de zon. Voor 4 sterren had ik toch wel een ligbad en een meer internationaal ontbijt verwacht. Verder is het er behoorlijk gehorig, niet in de laatste plaats door het rare beveiligingssysteem. Dit moet je met een kaartje bedienen voor de achterdeur naar het parkeerterrein, de lift en de kamer, maar werkt bij bijna niemand echt goed werkt en gaat dan piepen.

Weblink: Oste del Castello
Prijs: 99 EUR

Eten
Het hotel heeft in de kelder een populair en goed restaurant. Met een kaart met streekgerechten volledig in het Italiaans. Dus woordenlijst meenemen is wel handig (zo at ik er een keer per ongeluk ‘zwijn’ in plaats van ‘konijn’).