De eerste dag op Argentijnse grond vooral gelopen en gelopen. Eerst door de wijk Palermo, en later door het centrum rondom het Plaza de Mayo.

Het begin van de ochtend is verder voor praktische dingen: ik ga langs het kantoor van LAN om wat aan mijn binnenlandse vlucht te laten veranderen, en naar het busstation om een kaartje te kopen voor de nachtbus naar Posadas aanstaande maandag. Dat laatste is een hele expeditie, het busstation is enorm en ik moet helemaal achteraan bij loket 120 zijn.

Met de zakelijke dingen achter de rug ga ik weer de metro in. Nu naar de wijk San Telmo. Dit is nog het meest authentiek koloniale deel van de stad. Ik kijk er even rond in het kleine historisch museum. Verder zijn er vooral antiekzaken en restaurants in de buurt. Ongemerkt (nou ja) loop ik toch ook nu weer heel wat af. Rond lunchtijd stop ik bij een leuk terras voor mijn eerste sappige biefstuk van deze reis!

Aan het eind van de middag ga ik nog naar de begraafplaats in Recoleta. Mijn voeten willen me haast niet meer dragen, maar het was de moeite waard.

’s Avonds eet ik een gemakkelijk broodje op een terras vlakbij mijn hotel (het “broodje” is net zo duur als de biefstuk van vanmiddag, en bestaat naast een half stokbrood ook nog uit een enorm stuk gegrilde kipfilet met bacon, sla en zongedroogde tomaten).

Na de siësta naar het MALBA – het museum voor moderne kunst. Mooie, felle 20e eeuwse schilderijen van Latijnsamerikanen als Kahlo en Rivera. En ook tentoonstellingen met wel heel moderne dingen, zoals een berg met 100 kilo aan lolly’s in rode, blauwe en witte verpakkingen (van de hand van Félix González-Torres). Een klein meisje dat met haar vader op bezoek is in het museum kan er maar met moeite van afblijven.

Op de terugweg gegeten in een niet al te authentiek Japans restaurant.

Lekker geluncht in de stad (gegrilde kipfilet), en vast het buskaartje gekocht voor de rit naar Salta a.s. donderdag. In de middag verder naar het slaperige dorpje San Ignacio, weer een uur met de bus. Daar het 2e werelderfgoed van mijn reis bekeken: de ruïnes van de Jezuïetenmissies in de Guaraní. Het werelderfgoed bestaat uit 5 van deze gemeenschappen in Argentinië en in Brazilië waar Jezuïeten en Guarani-indianen in de 17e en 18e eeuw samenleefden. San Ignacio Mini is de grootste en de meest toeristische, er was zelfs een hele groep Nederlanders en Belgen. Stralend weer, echt heet in de zon, heerlijk om buiten te lopen.

Op de terugweg weer een taxichauffeur aan de haak geslagen, die me zijn kaartje gaf (“internationaal taxichauffeur”) en me heel graag morgen in Paraguay wilde rondrijden. Dat kwam me goed uit (met de bus is het nogal een gedoe van overstappen), dus heb ik morgenochtend om 9 uur met hem afgesproken.

Om 1 uur zijn we weer terug in Posadas. Ik ga nogmaals lekker eten in de stad. Daarna de rest van de middag relaxen.

Voor het lange tweede deel van de tocht zijn er nog maar weinig passagiers over. Ik heb twee plaatsen voor mezelf, en kan dus breeduit gaan zitten. Dit is wel een veel minder luxe bus dan die ik vanuit Buenos Aires had. Hoe later op de avond het wordt, hoe meer ik begin te betwijfelen of we nog eten krijgen. En dan stoppen we plotseling voor een lokaal restaurant. Daar staan zakken verpakte maaltijden klaar zoals bij ons bij de Chinees. We krijgen rijst met een kippenbout, plus broodjes en koekjes. Ook gaat de chauffeur met een familiefles cola rond.
Na het eten gaan de lichten uit, en val ik al aardig snel in slaap.

Aan het eind van de ochtend doe ik mijn eerste ronde Salta. Hier schijnt 360 dagen per jaar de zon, maar vandaag niet! Het regent gelukkig ook niet, en de temperatuur is aangenaam, dus het maakt niet zoveel uit. Ik bezoek eerst het MAAM, een museum over de Inca’s wier leefgebied tot in dit deel van Argentinië uitstrekte. Blikvangers zijn hier de twee mummies van kinderen die hoog in de bergen op voor Inca’s heilige plekken gevonden zijn. In het winkeltje van het museum koop ik nog een nieuw portemonneetje geheel in indiaanse stijl (mijn Chinese exemplaar heeft vandaag precies na een jaar de geest gegeven).

Later op de dag nog een keer op pad. Nog meer nuttige dingen gedaan: toertje voor morgen geboekt, twee extra engelstalige boeken gekocht, gezond gegeten met fruitsalade en vers sinaasappelsap. Om zeven uur begint er op het centrale plein nog een hele ceremonie, met een fanfare en mannen in klassieke gaucho outfit te paard, waar ik een tijdje bij heb staan kijken.

’s Avonds in Salta voor de verandering eens Italiaans & vegetarisch gegeten. Wat opviel is dat er veel Europese toeristen in de stad zijn vanavond, dat zal wel voor de trein van morgen zijn.

Om kwart over één kom ik aan op mijn bestemming voor de komende dagen, Purmamarca. Het is een dorpje in een dal midden tussen de bergen, en aan de voet van de ‘Zevenkleurige heuvel’.

In de middag lekker in de zon gezeten met een boek. Het is hier 28 graden! Daarna voor de nodige beweging de ‘Paseo de Los Colorados’ gewandeld, een pad van 3 kilometer om de heuvel heen. De dag afgesloten met mijn eeste lama-biefstuk – ik geloof niet dat er veel smaak aan een lama zit maar het was toch lekker door het laagje kruiden dat erop zat.

In de ochtend naar het 4e werelderfgoed van deze reis: de Quebrada de Humahuaca. Weer een vallei, van oudsher strategisch belangrijk op de route vanuit de hooglanden van Peru en Bolivia naar de lagere regio’s. In de dorpjes onderweg zijn wat kleine bezienswaardigheden uit de Spaans koloniale tijd. Ik lunch in het zeer toeristische plaatsje Humahuaca.

Van alle valleien hier vind ik dit wel de minste. Ik ben dan al ook om 3 uur bij mijn nieuwe overnachtingsadres, en vermaak me daar de rest van de middag met lezen en internetten.

In de avond met de bus van Salta naar La Rioja (luxe nachtbus 21.00 – 7.30)

In de middag met de bus van La Rioja naar Cordoba (453 km). De bus van 13.30 wordt samengevoegd met de bus van 14 uur, zodat ik ook later in Cordoba ben (20 uur). En omdat Cordoba een van de weinige provincies is met zomertijd, is het er al 21 uur.

Avondvlucht naar Buenos Aires. Duurt maar 50 minuten, en ik kom aan om 18.30 uur op het stadsvliegveld. Wel een heel ander publiek zo in het vliegtuig dan met de bus, daar wagen de rijke Argentijnen zich blijkbaar niet aan.

Eerst naar Bryn Gwyn gereden, een park met fossielen van dieren. Daar een anderhalf uur durende wandeling gemaakt.

Verder 65km naar Puerto Madryn. Daar lekker vis gegeten aan het strand. Vervolgens een uur gekeken bij de zeeleeuwen in Punta Loma.

Via een onverharde weg doorgereden naar Camarones. Het zou een pittoresk havenplaatsje moeten zijn, maar toen ik er binnenreed was het hele dorp verzonken in een diepe siësta. Gelukkig was het benzinestation nog wel open.

En vandaar weer via de grote weg terug naar de omgeving van Trelew. Overnacht in het plaatsje Gaiman, een van de dorpjes van kolonisten uit Wales. Lokale museumpje bekeken. Verder niet veel te zien, heel toeristisch. De mensen komen vooral voor de (Welshe / Engelse) theehuizen.

In Buenos Aires nog luxe met de taxi de halve stad doorkruist om van het binnenlandse vliegveld naar het internationale te komen. Daar nog even gegeten en vervolgens de terugvlucht naar Nederland (via Parijs), vertrek 19.05.