Eén voor één worden mijn mede-ontbijters in het hotel opgehaald. Tussen 7 en half 8 stoppen er minibusjes en taxi’s van allerlei reisbureautjes voor de deur. Ik kan rustig ontbijten, want ik ben pas om half 8 aan de beurt. Met een minibusje gevuld met 6 medereizigers ga ik vandaag de Vallei van Calchaqui verkennen.

We rijden eerst een kilometer of 50 over de vlakke weg. Salta ligt zelf op 1200 meter hoogte, maar wordt omringd door hoge bergen. Tussen die bergen is een aantal kloven uitgesleten. Deze valleien hebben elk hun eigen microklimaat, wat leidt tot bijzondere plantengroei. Door de afgelegen ligging is ook de cultuur van de inwoners redelijk onaangetast. De vallei van Calchaqui ligt ten westen van Salta en begint met een paar bruggen over vrijwel droge rivierbeddingen.

Al meteen zodra we de vallei inrijden begint de zon te schijnen. Tegen de bergen kleven nog wel wat wolkjes, maar dat maakt het uitzicht er niet minder om. We klimmen geleidelijk de Piedra de Molino op, een berg van 3348 meter. De temperatuur daalt naar 8 graden, maar we doen gelukkig nog wel een aantal fotostops. Bij één daarvan kun je condors zien cirkelen. Deze grote roofvogels houden zich graag op grote hoogte op, dus echt van dichtbij bekijken zit er helaas niet in.

We zijn trouwens steeds het eerste busje bij de populaire uitzichtpunten. We worden op een kwartiertje gevolgd door nog twee minibusjes. Ook de reguliere bus volgt, rijdt voorbij als wij staan te fotograferen, en wordt even later zelf weer ingehaald omdat-ie niet zo hard rijdt.

Na de beklimming komen we uit op een hoogvlakte. Dit is het nationaal park Los Cardones. Cardones zijn kandelaarcactussen: 2 à 3 meter hoog en met enkele vertakkingen. Zoals je ze ook in tekenfilms ziet. Ze staan hier met duizenden bij elkaar op een grote open vlakte. Het is een soort bos, maar de individuele cactussen staan wel steeds een paar meter uit elkaar. Echt schitterend. Zeker ook met de strakblauwe lucht en de roodgrijze bergen op de achtergrond.

Laatste stop is het dorpje Cachi. Hier mogen we twee uur rondkijken en lunchen. Het dorpje stelt niet zoveel voor, maar het is alleen al lekker om op het centrale plein in de stralende zon te zitten. Ik bezoek er verder nog een regionaal museumpje, en probeer wat inheemse gerechten uit tijdens de lunch.

We rijden dezelfde weg terug als heen – dat heb je nou eenmaal in een vallei. Het is maar goed dat we vroeg waren, want nu hangt er dikke nevel over de bergen.