Deze woensdag is het dan toch echt mooi weer. De hele lucht is blauw, geen wolkje te zien. Vandaag verruil ik Bardejov voor de Hoge Tatra. Het is niet zo’n lange rit, ongeveer 150 kilometer. Onderweg heb ik twee stops gepland: bij het Kasteel van Spis en in het plaatsje Levoca.
De rit gaat nu westwaarts. Na een kilometer of 100, met net een paar kilometer snelweg achter de rug, volgt er een slingerweg over een bergkam. En vanaf daar heb ik het uitzicht waar ik al de hele tijd op heb gewacht: een grote vallei, een rots met daarop het enorme kasteel van Spis en het Hoge Tatra-gebergte op de achtergrond. Echt een plaatje, maar stoppen voor een foto zit er op deze weg niet in. Pas als ik weer beneden tussen de weilanden ben sla ik een zijweggetje in voor een overzichtsfoto.

Bij het kasteel is een grote (gratis) parkeerplaats. Er staan maar vier andere auto’s en twee bussen. En dit is nog wel de grootste attractie van Slowakije! Je ziet hier echt weinig andere toeristen. Misschien dat het in het hoogseizoen anders is, maar nu zijn het vooral regionale dagjesmensen en schoolkinderen die ik tegenkom. Eergisteren in Bardejov heb ik voor het eerst deze reis een auto met Nederlands kenteken gezien.

De entree is hier voor Slowaakse begrippen heftig: 135 kronen (4 EUR). En voor dat geld moet je zelf nog heel wat klauteren. Het kasteel is in feite één grote ruïne met allemaal rotsen en stenen. De omvang en de ligging zijn imponerend, maar aan de ‘binnenkant’ is niet veel meer te zien. In een paar ruimtes is een museumpje gemaakt en er is natuurlijk ook weer een kapelletje in dit zo katholieke Slowakije. Verder is er steen, heel veel steen en dikke muren. De ridders hadden vanaf hier wel een mooi uitzicht over de plaatsjes in de omgeving.

Na de rondwandeling door het kasteel zit ik nog een tijdje in de zon op de binnenplaats en neem een ijsje. Ik hoor Frans en Duits om me heen: een paar ‘echte’ andere toeristen. Het lijkt wel vakantie.

Levoca ligt 15 kilometer verderop. Het heeft een Italiaans aandoend centrum in Renaissance-stijl waar vooral de kathedraal en het stadhuis opvallen. Allebei bijna te groot voor een klein plaatsje als dit. Er is nog een bijzonderheid, en dat is eigenlijk de reden dat ik hier even stop: voor het stadhuis staat een ijzeren kooi uit de 16e eeuw waar ze vroeger vrouwen in opsloten die zich niet wilden gedragen!

En dan is het tijd voor de laatste kilometers naar Novy Smokovec, het plaatsje in de Hoge Tatra waar ik de komende drie nachten verblijf. Je verwacht veel in hoogte te moeten stijgen, maar zo hoog ligt het helemaal niet. De wit besneeuwde bergtoppen lijken dichtbij, maar kunnen alleen via kabelbanen en skiliften (of hele lange wandelingen) worden bereikt. Morgen maar eens kijken of ik bij die sneeuw kan komen.