Het is maar een korte rit naar de volgende pleisterplaats, Bardejov. Slechts 67 kilometer, waarvan de eerste 25 tot aan Presov ook nog eens over een echt stukje snelweg. In die grote industriestad is het even opletten om de goede afslag te vinden, maar al snel rijd ik weer midden tussen de groene weilanden en de heuvels. Om 11 uur sta ik op de stoep van mijn hotel in Bardejov.

Na even uitgepakt te hebben ga ik meteen weer verder. Zes kilometer ten noorden van Bardejov ligt het dorpje Bardejov Spa. Dit is een echt kuuroord midden tussen de bomen en de vogeltjes. De auto moet je aan het begin van het dorp achterlaten. Ik slenter langs de grote, oude hotels en kom veel mensen in witte jassen tegen. Ook staan er overal bankjes langs de weg, waar vele gasten neerstrijken en (heel gezond) een sigaretje opsteken.

Mijn doel is niet het kuuroord maar de Skansen, het openluchtmuseum. Het gaat net open. Timmerlieden zijn nog druk bezig om de gebouwen
weer klaar te krijgen voor de ‘drukte’ van de zomer. Het openluchtmuseum stamt al uit 1965 en bestaat uit kerkjes en boerderijen uit de regio. Voor de weer schamele som van 50 kronen (1,50 EUR), plus hetzelfde bedrag voor een fotocamera, mag ik naar binnen.

Soortgelijke gebouwen die ik hier nu bijeengebracht zie hoop ik morgen ook ‘in het echt’ te kunnen zien tijdens een rondrit door de grensregio met Polen op zoek naar oude houten kerkjes. Hier staan er ook twee. Het pronkstuk is ongetwijfeld de kerk van Mikulasova, die nog steeds in gebruik is. Het is een Grieks-katholieke kerk uit 1730. Ook van binnen erg origineel met donker hout en grote iconen.

Na een uurtje houd ik Bardejov Spa voor gezien en rijd terug naar het ‘grote’ Bardejov. Ik parkeer bij een supermarkt vlakbij het centrum. Hier zie je al meteen de dikke stadsmuren en torens die het middeleeuwse Bardejov moesten beschermen. In die tijd was het een belangrijke handelsstad op de route tussen de Baltische en de Zwarte Zee, als station tussen Polen en Hongarije.

Het stadje is groot gemaakt door Duitse handelaren uit Silezië – en die Pools-Duitse invloed is goed terug te zien op het fabelachtige centrale plein. De hele structuur van het plein en de omringende burgerhuizen is door de eeuwen heen hetzelfde gebleven. De huizen zijn wel regelmatig herbouwd omdat ze veel onder branden te lijden hebben gehad. Nu steken ze allemaal lekker in de (heel veel verschillende kleuren) verf.