Het heeft lang geduurd voordat ik me zelf er toe kon bewegen eens naar de Verenigde Staten te gaan. Te weinig ‘echte’, oude cultuur en te westers. Totdat ik me wat ging verdiepen in New Mexico: het altijd zonnige klimaat, de oude Indianen beschavingen, de Spaanse geschiedenis.

Eind september 2006 reisde ik er twee weken met een huurauto rond. Hoogtepunten van deze reis waren voor mij Santa Fe en omgeving en de twee nationale parken Chaco Culture en Mesa Verde. Zoals overal op het Amerikaanse continent is er daartussen ook heel veel niets.

Algemeen
Het zuidwesten van de Verenigde Staten is het land van de Mexicanen, de Indianen en de gepensioneerde Anglo-Amerikanen. Pas geïmmigreerde Mexicanen kom je tegen je in de laagstbetaalde baantjes (zoals glazenophaler in een restaurant). Indianen zie je liften langs de weg, of wonen in containers in de hete zon in Navajo Nation. De Indianen hebben hele grote stukken grond terug in bezit gekregen, maar dat zijn vooral de droge, onherbergzame streken met hier en daar casino’s en souvenirwinkeltjes. De streek is ook erg in trek bij Anglo-Amerikanen die in de zon van hun pensioen willen genieten. De algehele sfeer is heel ontspannen.

Verblijf
De plekken waar ik overnacht heb zijn een combinatie van hotels/motels, bed&breakfasts en een lodge in een nationaal park. Ik had alles vooraf gereserveerd, vooral voor de bed&breakfasts en de lodges is dat wel zinvol omdat ze daar maar weinig kamers hebben. Als ik mijn reis opnieuw zou plannen, zou ik alleen nog maar in bed&breakfasts verblijven: dat geeft een wat intiemer, persoonlijker tintje aan de reis als tegenstelling tot de eindeloze wegen, de immense parken en eigenlijk alles dat groot is.

Embassy Suites Airport (Denver): goed hotel vlakbij het vliegveld. Prima plek om de eerste en laatste nacht door te brengen. Kamers zijn inderdaad suites, met aparte slaapkamer en woonkamer en maar liefst twee grote TV’s. Ook heeft het een goed restaurant en is een uitgebreid ontbijt bij de prijs inbegrepen. Prijs: 115 dollar (92 euro).

El Paradero (Santa Fe): Gunstig gelegen en drukbezocht Bed&Breakfast in het centrum van Santa Fe. Hele mooie kamer in New Mexico stijl. Uitgebreid ontbijt (op terras) met veel vers fruit en een warm gerecht. Geen TV of internet op de kamers, dat is enerzijds wel lekker rustig maar gaat na een paar dagen toch vervelen. Prijs: 150 dollar (120 euro).

Casa de Sueños (Santa Teresa): de beste overnachtingsplek van de hele reis. Rustig Bed&Breakfast met maar 4 kamers. Heel rustig gelegen op een heuvel aan de rand van de woestijn, maar toch op maar 10 minuten rijden van alle restaurants en winkels die je maar kunt bedenken (in El Paso). De eigenaren (en hun 2 honden) laten je er echt thuis voelen. Mooie zitjes in en om het huis waarvandaan je kolibries en voorbijhoppende konijnen kunt bekijken. Het hele B&B straat veel aandacht voor detail uit. Prijs: 75 dollar (60 euro).

Holiday Inn Express (Flagstaff): standaard hotel voorzien van gemakken als draadloos internet, een grote TV en een luxe badkamer. Verder nogal groot en onpersoonlijk. Inclusief redelijk ontbijt (met plastic weggooi-servies). Prijs: 80 dollar (64 euro)

Far View Lodge (Mesa Verde): lodge bestaande uit houten huisjes met balkon in het park. Vrij eenvoudig en tamelijk oud. Kamers kunnen wel een opknapbeurt gebruiken, dat is naar het schijnt al gebeurd met de duurdere kamers. Wel een prima locatie natuurlijk, en lekker rustig. Prijs: 115 dollar (92 euro).

Geldzaken
Over het algemeen is het niet duur in het Zuidwesten van de VS. Voor een hoofdgerecht in een restaurant betaal je zo’n 10 dollar, een volle tank benzine heb je al voor 30 dollar en mijn nieuwe spijkerbroek kostte 9,95 dollar. In Santa Fe is het wel een stuk duurder: daar betaal je makkelijk 40 dollar voor een maaltijd in een leuk restaurant (inclusief drankje en fooi).

Eten en drinken
Je kunt erg goed eten in het Zuidwesten van de VS, maar soms is het wel moeilijk iets anders te vinden dan de fastfoodrestaurants die op iedere hoek van de straat aanwezig zijn. Santa Fe was het culinaire hoogtepunt: de binnenstad kent tientallen sfeervolle restaurants. Aan te raden zijn er de Railyard (gegrilde vis en vlees), Pink Adobe (ook veel gegrild) en een klein Japans restaurant (Kasasoba).

Zeker onderweg kom je niet onder de ketens van fastfoodrestaurants uit. Mijn favoriet werd Denny’s, vanwege zijn familiaire sfeer en de uitgebreide menukaart. Wat je trouwens waar ook bestelt, het is altijd (te) veel.

Meenemen
Zonnebril, creditcard en laptop. Ik had maar weinig kleding meegenomen, en heb die wat aangevuld met aankopen ter plekke.

Vervoer
Vanaf Schiphol vloog ik met United Airlines via Chicago naar Denver. Het eerste deel van de vlucht duurt een kleine 8 uur, en dan is het nog 2 uur naar Denver. Zowel heen als terug was het vliegtuig keurig op tijd, en de service aan boord was ook goed. Opvallend wel is dat ze een heel ander type stewards en stewardessen hebben dan bij Europese of Aziatische maatschappijen: meer het soort mensen dat je in een bedrijfskantine tegenkomt, praktisch ingesteld en ouder. Sowieso zie je in de VS veel oudere mensen in de bediening werken.

Via Alamo had ik vooraf via internet een auto gehuurd. Op het vliegveld van Denver mocht ik er eentje uitkiezen uit mijn klasse (‘compact’ – nog altijd even groot als een Europese middenklasse ). Ik koos voor een Saturn Ion, en heb daar twee weken probleemloos in rondgereden.

Het rijden op de snelwegen in de VS gaat heel gemakkelijk. Het is er over het algemeen niet druk: alleen in de buurt van heel grote steden (Phoenix!) neemt het verkeer sterk toe. Files heb ik niet meegemaakt, en ook geen ongelukken gezien; wel veel wegwerkzaamheden. De kwaliteit van de wegen en de bewegwijzering is prima.

Ook het rijden binnen de bebouwde kom is heel relaxed. Op echt iedere hoek van de straat staat ofwel een verkeerslicht of een stop-bord zodat er van enig gedrang geen sprake kan zijn. Een ander genot is het parkeren: altijd ruimte genoeg, en gratis.

Je ontkomt er niet echt aan om in deze regio zo af en toe flinke afstanden af te moeten leggen. Als je het op de Europese kaart zou moeten tekenen heb ik volgens mij in 2 weken van Nederland naar Berlijn, naar Oostenrijk, naar Zuid-Frankrijk en dan weer terug naar Nederland gereden, met zo af en toe nog een dagtochtje naar Zwitserland of Luxemburg tussendoor. Zo’n 350-400 mijl (560 – 640 kilometer) op een reisdag is wel goed te doen.

Bij het tanken moet je vooraf betalen: binnen met cash geld, of aan de pomp met je creditcard. Meestal zijn er heel veel benzinestations vlak bij elkaar (op de uitvalswegen van en naar de steden), en dan ook weer een hele tijd niet totdat je weer in de buurt van een andere plaats komt. De weg naar Carlsbad Caverns is wel heel berucht: hier is op een afstand van 150 mijl vanaf El Paso geen enkel (werkend) benzinestation.