Het Mesa Verde Nationaal Park ligt in de staat Colorado. Vanuit Flagstaff, in het noorden van Arizona, rijd ik via het noorden van New Mexico weer het groene Colorado in. Ik ben nog nauwelijks over de staatsgrens en het dorre landschap maakt plaats voor groen en in de verte zelfs besneeuwde bergen!

Even voorbij het stadje Cortez is de afslag naar Mesa Verde. Een lekkere slingerweg van 15 mijl lang leid je omhoog, naar het gebied waar de voorouders van de huidige Pueblo Indianen hun rotswoningen bouwden. Je ziet langs de weg nog sterk de sporen die de grote branden de afgelopen jaren hier hebben nagelaten: heel veel dode bomen. Verder begint alles al herfsttinten te krijgen.

Chapin Museum en Spruce Tree House
Omdat mijn kamer in de bij het park horende lodge nog niet gereed is, begin ik meteen na aankomst maar met de sightseeing. Ook binnen het park zijn de afstanden nog fors, je hebt echt een auto nodig om van bezienswaardigheid a naar b te geraken. Het dichtst bij de ingang zijn het Chapin Museum en Spruce Tree House.

Het museum loop ik snel doorheen (veel ervan al eerder gezien in andere musea op deze reis). Wel kijk ik de video van een half uur over de achtergronden van Mesa Verde. Het is een raadsel waarom de bewoners ervoor gekozen hebben hun huizen te bouwen onder de overhangende rotsen (ze woonden er eerst bovenop). Misschien om zich te verstoppen voor de vijand, maar waarschijnlijk om zich te beschutten voor het barre klimaat in deze regio: ’s winters erg koud, en ’s zomers zonovergoten. De meest ingenieuze gebouwen, vele verdiepingen hoog, stammen uit de 12e en 13e eeuw.

Vlakbij het museum ligt een van de best bewaard gebleven nederzettingen: Spruce Tree House. Je loopt er in een kwartiertje (bergafwaarts) naar toe (de terugweg omhoog is wat zwaarder aan de rode gezichten te zien de me tegemoet komen). Het is hier drukker dan ik had gedacht, zo aan het eind van de middag zijn er nog tientallen mensen.

De huizen, of eigenlijk afzonderlijke kamertjes binnen één groot huis, zijn allemaal gemetseld onder een overhangende rots. Er woonden destijds (13e eeuw) zo’n honderd mensen. Aan het eind van de 13e eeuw zijn alle rotswoningen verlaten, waarschijnlijk als gevolg van grote droogte. De bewoners zijn verder zuidwaarts getrokken, naar de leefgebieden van de huidige Hopi- en Pueblo-volken (vooral in New Mexico).

Cliff Palace en Balcony House
De volgende dag ben ik om 8 uur, als de wegen in het naseizoen open gaan, al weer met de auto op pad in het park. De bedoeling is om de Mesa Top Loop te rijden, maar die blijkt net geasfalteerd te worden. Dan maak ik maar eerst het andere rondje, de Cliff Palace loop.

De eerste stop is bij het Huis met de Vele Ramen: helemaal aan de overkant van de vallei kun je het zien liggen. Al verder rijdend kom ik nog een familie hertjes tegen, die zonder te kijken op hun gemak de weg oversteken.
Bij de Far View Sites worden net twee bussen met schoolkinderen losgelaten. Gelukkig kan ik ze een beetje ontwijken. Deze Far View Sites stammen uit ongeveer dezelfde periode als de rotswoningen, maar zijn ‘gewoon’ op de vlakke aarde gebouwd. Ze lijken daarmee erg op die in Chaco Canyon, waar ik aan het begin van mijn reis was, en op de hedendaagse Pueblo’s zoals Taos. De bewoners hier hebben waarschijnljk ook een kunstmatig waterreservoir aangelegd (Mummy Lake).

Bij het bezoekerscentrum koop ik vervolgens 2 kaartjes voor begeleide tours later op de dag naar Cliff Palace en Balcony House. Deze twee grote gebouwencomplexen kunnen alleen onder begeleiding bezocht worden. De kaartjes kosten 3 dollar per stuk, voor een tour van een uur.

De Cliff Palace tour wordt begeleid door een park ranger. Net als bij het kopen van het kaartje waarschuwt ze in haar praatje eerst nog eens heel uitgebreid voor hoe zwaar deze tocht wel wordt: we moeten maar liefst 3 ladders beklimmen, en verder nog wat ongelijke traptreden. De totale afstand is echter nog minder dan een kilometer.

Van bovenaf heb je al een mooi zicht op het Cliff Palace. Dit is de grootste nederzetting in Mesa Verde, met 171 kamers. Het heeft zowel ronde als vierkante torens. Beneden vertelt de ranger meer over het ontstaan en verlaten van deze en de andere rotswoningen in Mesa Verde. Mensen konden hieronder alleen wonen omdat er water aanwezig is. Ze leefden van de jacht en verbouwden o.a. mais en bonen op het groene dak bovenop de rotsen waaronder ze woonden.

Ik lunch bij het Spruce Tree Terrace, waar je zowaar buiten kunt zitten (dat heb ik niet veel gezien onderweg, misschien is het het seizoen niet of houden de Amerikanen er gewoon niet van). Ik neem een Navaja Taco gevuld met kip met groene chili saus. Een Navajo Taco is net zoiets als een gewone, Mexicaanse Taco, maar dan met het ronde, dikke Indiaanse brood als basis. Het smaakt prima. Daarna rijd ik terug naar mijn kamer voor een siësta, om later in de middag weer fit te zijn voor meer ruïnes.

Voor vier uur heb ik de Balcony House tour geboekt. Hier blijken aanmerkelijk minder deelnemers te zijn dan aan de tour van vanochtend: waarschijnlijk zijn velen afgeschrikt door de 10 meter hoge ladder die je moet beklimmen, of ze passen niet door de smalle tunnel die je op handen en voeten moet passeren.

Al die moeite die je moet doen om er te komen maakt het bezoek natuurlijk extra leuk. Van bovenaf kun je Balcony House niet zien. Je loopt eerst een lang pad af tot je onder de overhangende rotsen bent. Daar staat de houten ladder klaar, gelukkig wel een hele stevige. Balcony House is, anders dan de andere nederzettingen in dit gebied, echt gebouwd als een vesting. Behalve de steile klimmen waren er ook smalle tunnels om zo eventuele aanvallers kwetsbaar te maken. Nu hoeven we er daarvan maar eentje te overwinnen. Je krijgt wel veel respect voor de makers: van niets anders dan een holle rots hebben ze met veel van hen zo kenmerkend metselwerk een bewoonbaar plateau gemaakt met huizen met meerdere verdiepingen en kiva’s, ondergrondse ceremoniële ruimtes.

Ter afsluiting van mijn verblijf in Mesa Verde en eigenlijk van de hele reis heb ik ’s avonds uitgebreid gegeten in het Metate Room Restaurant, ook in het park. Dikke, pittige Mexicaans/Indiaanse kippensoep, gegrild wild (met o.a. kwartels) en cheesecake met ijs en bessensaus na.