De Filipijnen zijn een goed bewaard geheim onder de meer ervaren reizigers. Beetje Indonesië, beetje Brazilië, beetje V.S.

In December 2005 reisde ik er 3,5 week rond met het openbaar vervoer. Mijn oordeel is gemengd: het reizen is er gemakkelijk en de mensen zijn vriendelijk, de armoede is echter niet over het hoofd te zien en het regende veel.

Algemeen
Deze reis naar de Filipijnen heeft bij mij gemengde gevoelens achtergelaten. Het is een gemakkelijk land om rond te reizen doordat de feitelijke voertaal er Engels is. De Cordilleras (rond Sagada en Banaue) vond ik echt het mooiste gebied. Ook Vigan moet je niet overslaan. De zichtbare armoede heeft mij daarentegen overvallen: het is nog net geen India maar het scheelt niet veel. Er wordt veel gebedeld door kinderen, niet voor de afleiding maar omdat ze wel wat eten kunnen gebruiken. Je moet ook veel geduld meenemen en je reis goed voorbereiden. Mijn reisgids (Rough Guide) was echt onvoldoende: de kaartjes klopten van geen kant en er is veel meer te zien dan in de gidsen staat beschreven. Het is duidelijk een nog vrij onontdekt land. Vooraf dacht ik dat het wel een beetje op Brazilië zou lijken, maar de kwaliteit van de bezienswaardigheden en de algemene levensvreugde ligt daar toch een stuk hoger.

Visum
Voor een verblijf langer dan 21 dagen is een visum nodig. Dit is verkrijgbaar bij de ambassade in Den Haag en kost 39 EUR.

Vervoer
Het is een lange zit naar Manila: 12 uur heen en 13.45 uur terug. De KLM vliegt rechtstreeks, dus dat is wel makkelijk. Net als op veel andere plekken in de Filipijnen is er erg veel bewaking en veiligheidscontrole op het vliegveld.

In Luzon reis je het makkelijkst met de bus. De kwaliteit van deze bussen verschilt nog al: per maatschappij, per regio, per reisduur. In de grote steden hebben de grote maatschappijen ieder hun eigen terminal, soms (zoals in Manila) zelfs in verschillende delen van de stad. Echt vaste regels heb ik niet kunnen ontdekken: de ene keer koop je een kaartje aan het loket, de andere keer weer in de bus (dat laatste kan altijd). Voor lange ritten (> 6 uur) is een vertrektijd van 7 uur ’s ochtends een goede gok, voor kortere 9 uur. Overal gaan wel bussen naar toe, in ieder geval ’s ochtends vroeg. Ook bij het busvervoer geldt dat je er ruim de tijd voor moet nemen, zoals bij alles in de Filippijnen. Een gemiddelde afstand van 25-30 kilometer per uur is heel normaal, ook buiten de bergen.

Voor korte afstanden zijn er de Jeepneys (zie foto). Ze zien er prachtig uit en zijn ook vrij praktisch voor de middellange afstanden. Er passen 14 mensen in.

Naar de eilanden zoals Bohol kun je met een binnenlandse vlucht. Ook hier zijn weer allerlei maatschappijen. Ik vloog zelf met Phillipine Airlines, daar kun je online boeken. Houd rekening met veel veiligheisdscontroles, en dat je ter plekke nog luchthavenbelasting moet betalen.

Accommodatie
De hotels waar ik heb overnacht zijn:

Garden Plaza Hotel (Manila): Groot hotel, geschikt voor groepen (congressen, bruiloften en zo). Tijdens mijn verblijf huist er een groep verpleegsters. Mijn kamer is meer een appartement, met 5 slaapplaatsen 2 zitjes, een bureau en een keukentje. 30 US dollar. Vermeldenswaardig is ook het Zwitserse restaurant dat deel uitmaakt van dit complex: weer eens wat anders en echt kwaliteit!

Prime Hotel (Baguio): Groot hotel aan de grote winkelstraat. Dat is handig voor een restaurantje ’s avonds. De kamer was een beetje oud maar wel OK. Zondagochtend vroeg gewekt door een enthousiast spelende gospelband in de eetzaal. 1500PHP / 25 EUR.

Olahbinan Rest House (Sagada): Houten huis aan het eind van de hoofdstraat. Schone, frisse kamer met kleine badkamer en vooral mooi uitzicht op de bergen. Wel gehorig door de dunne muren. 1000PHP / 16 EUR.

Greenview Lodge (Banaue): Redelijk groot guesthouse met eigen restaurant en souvenirwinkel in het centrum van Banaue. In het restaurant kun je goed eten en heb je – zoals de naam al doet vermoeden – een wijds uitzicht over Banaue en de omliggende rijstterrassen. Enige minpuntje: de kwaliteit van de lakens (?!); veel irritatie en zweet en weinig slapen. 600 PHP / 9 EUR.

Villa Angela Heritage House (Sagada): Groot koloniaal huis, net een museum van binnen. De kamer is enorm, met een hemelbed ruim genoeg voor drie. Zeer vriendelijke eigenaren. Tom Cruise heeft hier ook geslapen in hetzelfde bed! (maar niet gelijktijdig, helaas) 1600PHP / 26 EUR.

Bohol Tropics Resort (Bohol): keurig aangelegd resort, goed restaurant. De kamers zijn in huisjes met eigen terras. 1750 PHP / 30 EUR.

Communicatie
Internetten en mobiel bellen kun je echt overal.

Geldzaken
De Filipijnse munt is de peso. Ten tijde van mijn bezoek (december 2005) gingen er zo’n 60 pesos in een euro. Vooral eten en vervoer zijn erg goedkoop naar onze maatstaven. Voor 3 euro eet je al prima in een leuk restaurant, maar voor de helft kan ook.

In de grote steden kun je pinnen. Wel opletten dat er een maximum bedrag van 4000-5000 pesos per keer is (70-80 EUR). In de dorpen in de Cordilleras (Sagada en Banaue) zijn geen geldautomaten en moet je dus al voldoende pesos op zak hebben. In Sagada is wel een lekker informele bank waar je dollars kunt wisselen. Ook in Baguio en Vigan heb ik problemen gehad om geld uit de automaten te krijgen door storingen e.d.

Enige indicaties (december 2005):
Halve liter water: 0,20 EUR
Bus Manila > Baguio (6 uur): 6 EUR
Uurtje internetten: 0,50 EUR
Gids in Sagada: 6,50 EUR
Entree Nationaal Museum: 1,50 EUR

Eten
Fastfood restaurants zijn het helemaal in de Filipijnen: ze zitten van ’s ochtend vroeg tot ’s avonds laat vol. Een McDonalds is nooit ver weg, en de Filipijnse variant (Jollibee) zit echt op iedere straathoek. Daarnaast vind je in de winkelcentra in de grote steden veel internationale restaurants, van Japans tot Italiaans. Je hoeft dus niet bang te zijn eenzijdig te eten.

Om de Filipijnse keuken te proberen moet je wel wat moeite doen. Chicken adobo is één van de meest gangbare gerechten: kip in een wat zurige saus (lijkt Indiaas).