Lekker nog een paar dagen relaxen in de zon op een tropisch eilandje. Dat was de bedoeling, maar net als een paar jaar geleden in Korea viel dit plan letterlijk en figuurlijk in het water. De meeste tijd heb ik op Bohol dan ook doorgebracht met een boek in mijn overigens uitstekende kamer in het Bohol Tropics Resort. En dan 3x per dag een sprintje door de plassen naar het restaurant.

Tagbilaran
De hoofdstad van Bohol, Tagbilaran, doet niet veel onder doet voor de gemiddelde stad op het vasteland. Triest, en niets te beleven. Maar ook hier biedt een modern groot winkelcentrum (bij het busstation, een eind buiten het centrum) uitkomst op regenachtige dagen: een bioscoop, internetcafé en natuurlijk veel verschillende restaurants.

Dagtochtje
Op mijn laatste dag komt dan toch eindelijk de zon erdoor. Snel ga ik mee met een georganiseerde dagtocht over het eiland. Uitstappen, even rondkijken, foto’s maken en dan snel weer verder – en dat een keer of 5. We stoppen bij een monument ter ere van het met hun bloed ondertekende contract tussen de locale chief Sikatuna en de Spaanse conquistador Miguel Lopez de Legazpi, de oude kerk van Baclayon en een hangbrug over de rivier. Ook gaan we tarsier-kijken: hele kleine enge beestjes die je bijna niet terug vindt tussen alle grote toeristen die met ze op de foto willen.

Hoogtepunt zijn toch echt de Chocolate Hills. Deze tientallen bolle heuvels lijken op een verzameling bolletjes ijs of tumuli (grafheuvels), maar zijn een product van de natuur. Ze zijn op dit moment niet chocoladebruin maar frisgroen.