Omdat ik vergeten ben het adres van mijn hotel op te schrijven, laat ik me per taxi van het station naar dat hotel vervoeren (de taxichauffeur weet gelukkig wel waar het is). Het is boeiend te zien waar ik terecht kom: smalle drukke straatjes vol winkeltjes, lichtreclames en restaurants. Lekker een typisch Aziatische wereldstad zal ik maar zeggen.

De volgende dagen slenter ik met genoegen door deze stad. Eindeloze winkelgalerijen bieden genoeg vertier, en ik slaag goed bij de lokale CD-megastores (het aanbod hier is echt geweldig). Handig is ook dat je hier ook weer eens niet-Japans kunt eten – niets ten nadele van de Japanse keuken overigens.

In de zakenwijk Umeda ligt misschien wel de enige toeristische attractie die Osaka rijk is, en dan nog wel eentje die gewoon dienst doet als kantoorgebouw. Het Umeda Sky Building is een 173 meter hoge, futuristische kruising tussen de Arc de Triomphe en de Twin Towers. Je kunt er van onderaf echt ademloos naar zitten kijken – al dat glas, die bijzondere architectuur.

Je kunt echter ook met de lift omhoog. Dit is niet echt iets voor mensen met hoogtevrees, de lift naar de 34e etage is een glazen exemplaar dat langs de buitenkant van het gebouw flitst. De eerste 5 seconden kijk ik nog rustig uit over de stad, maar dan lijkt het me toch beter me op een vast punt aan de binnenkant van de lift te concentreren. Gelukkig ben je snel boven. Daar is het allemaal een stuk minder eng. Je kunt helemaal een rondje lopen op de top, het waait er flink en je kunt Osaka van alle kanten bekijken.