De volgende ochtend ga ik te voet naar het vertrekpunt van de marshrutka’s (minibusjes) naar Echmiatsin. Het is makkelijk te vinden en er staat er zelfs al eentje klaar. Samen met een stel oude vrouwtjes word ik daarin vliegensvlug naar Echmiatsin gebracht. Bij ieder kerkje dat we voorbijrijden slaan zij snel een kruisje. We passeren zelfs een kleine processie bestaande uit een priester en een paar kinderen. Dat lokt heel wat ooh’s en aaah’s uit bij mijn bejaarde reisgenotes.

Het complex van Echmiatsin is het “Vaticaan” van de Armeens-Orthodoxe kerk. Het ligt er zo vroeg in de ochtend nog stil bij: er zijn meer stratenvegers dan bezoekers. Bezienswaardig hoogtepunt is de kathedraal, die middenin in een parkje ligt. Hij is in de typisch Armeense stijl gebouwd, en vrij sober. Alleen de ingang (van later datum) is rijkelijk versierd. In het parkje staan ook verschillende oude khatchkars (stenen kruizen).

Na een uurtje neem ik een taxi naar Zvartnots, 4 kilometer van Echmiatsin. Dit is een ruïne van een kathedraal uit de 7e eeuw. Vanaf de lange “oprijlaan” bezien, met de witbesneeuwde bergen op de achtergrond, is dit echt een plaatje. Je moet hier wel entree betalen om dichtbij de tempel te kunnen komen. Ook hier is het al zo rustig, zodat ik op mijn gemak tussen de nog overgebleven pilaren kan rondstruinen.