Er maken dagelijks heel wat schepen de overtocht vanuit Helsinki naar Estland. Ik had van tevoren via Internet een reservering gemaakt voor de catamaran van Nordic Jet: heen en terug op dezelfde dag, met 6 uur verblijf in Tallinn.

Vertrekpunt is de haven in het centrum van Helsinki. De boot heeft 190 plaatsen, maar hij was niet helemaal vol. Ik wist nog een stoel bij het raam te bemachtigen. Dat had overigens niet echt gehoeven want veel meer dan water zie je onderweg niet. Lezend bracht ik dus de anderhalf uur door die het kost om de Finse Golf over te steken.

Mijn grotendeels Finse mede-passagiers hielden zich rustig onderweg. Het is een feit dat de Finnen vooral naar Estland gaan om drank in te slaan, en ook aan boord is een bar en een drankwinkel.

Het eerste dat je van het middeleeuwse centrum van Tallinn te zien krijgt is een stadspoort met een rond, rood torentje. De stadsmuren zijn hier nog goed bewaard gebleven, en er staan nog ruim 20 van die kenmerkende torens overeind.

Net als in Finland is het ook in Estland een feestweekend: de musea en winkels zijn gesloten, de straten zijn leeg en de nationale zwart-blauw-witte vlag wappert. Na de eerste honderd meter wordt me al duidelijk dat Tallinn’s faam niet overdreven is: het is werkelijk een uniek gezicht dat een heel stadscentrum uit de Middeleeuwen (en iets daarna) nog overeind staat.

Sinds de onafhankelijkheid is er ook nog eens flink gerestaureerd, zodat het er allemaal glimmend bij staat. Als je de centra van sommige Vlaamse steden en Gamla Stan in Stockholm in je gedachten bij elkaar voegt kun je je wel een beetje een voorstelling maken hoe het er in Tallinn uitziet. De omvang van het geheel en het weinige nieuwe dat je ziet (de McDonalds is discreet weggestopt bij een stadspoort) maakt het zo bijzonder.

Straat na straat zie je gele, rode, groene, blauwe herenhuizen. Om en om natuurlijk, zouden de buren dat zo met elkaar afspreken?

De Esten weten het Middeleeuwen-thema ook wel goed uit te buiten. Zo lunchte ik in een “middeleeuws” restaurant, met de bediening in oude kledij en een heel aparte menukaart. Op goed geluk koos ik iets (Arabian fillets genaamd), wat een soort stukjes gerookte ham in saus bleek te zijn. Dit werd begeleid door aardappelpuree en linzen, een stevige maaltijd dus.

Het Oude Tallinn, binnen de stadsmuren, is een plaatje. Wat er zich daarbuiten allemaal afspeelt, daar heb je echter geen idee van. Helaas was mijn verblijf er ook te kort om wat verder rond te kijken.

Heel even maar verliet ik de stadspoorten en zo kwam ik in een parkje terecht. Oude vrouwtjes met hoofddoeken om verkochten er bosjes bloemen, zo te zien uit eigen (of andermans) tuin. Sommigen hadden handschoenen gebreid en boden die te koop aan. Een erg Russisch beeld, waarbij ik terug moest denken aan toen ik in St. Petersburg was: een soortgelijk vrouwtje bood mij toen uit haar handtas een blikje kaviaar aan voor 1 dollar. Ik kocht het niet, uit een soort reflex om niet zomaar iets op straat te kopen waar je eigenlijk geen behoefte aan hebt. Achteraf had ik daar erg veel spijt van: wie weet wat die vrouw met die ene dollar in een dollarwinkel had kunnen kopen. En nu? Nu kocht ik weer niets …

Al dwalend door de oude stad – ik had geen plattegrond bij me – kwam ik oog in oog te staan met de Russisch-orthodoxe kathedraal van Tallinn. Als je een paar uur door de straten van de stad hebt gelopen denk je dat je het allemaal wel gezien hebt, maar deze Nevsky Kathedraal was voor mij toch wel hèt hoogtepunt.

De aanblik van de kerk was bijna schokkend: hij is erg bont aan de buitenkant, zoals je zo vaak ziet bij orthodoxe kerken. Van een afstandje leek-ie op een chocoladetaart met witte versiering. Meer dichtbij blijkt de hoofdkleur meer rood te zijn dan bruin. Net als bij de oude huizen in de omgeving leek ook hier recentelijk een grote schilderbeurt dan wel renovatie te hebben plaatsgevonden.

Van binnen is de kerk / kathedraal, stammend uit 1900, minder bijzonder. Opmerkelijk is wel dat er een winkel (soort museumshop) in is gevestigd, met veel Russische boeken. Waarschijnlijk vormt de kerk een centraal punt voor de Russische inwoners van Estland, nog altijd groot in aantal.

Tot slot nog even een complimentje voor de Finse passagiers op de terugreis: hoewel bijna iedereen met dozen vol drank aan boord ging, hielden ze de doppen op de flessen en bewaarden ze de alcohol voor thuis.