Aankomst in Bangkok
Om kwart over 8 ’s ochtends landde ik vanuit Amsterdam op het superluxe vliegveld van Singapore. De aansluitende vlucht naar Bangkok was gepland om 10.30, maar vanwege wat technische mankementen vertrok-ie pas om 12.15.

Het binnenkomen van Thailand verliep zonder problemen en lekker vlot. Buiten stond ook al een Airport Bus te wachten, die reizigers voor 70 Baht naar het centrum brengt. Het kostte in het drukke verkeer ongeveer een uur om er te komen. Ik stapte uit bij het (duidelijk herkenbare) Democracy Monument, niet ver van het Thai Hotel. Daar had ik een kamer gereserveerd. Het hotel bleek vrij leeg, maar prima (met balkons en zwembad).

Bangkok
Vanaf 9 uur op pad gegaan. Via een fikse wandeling van drie kwartier (met heel veel hindernissen vanwege het verkeer: oversteken is een ramp) aangekomen bij de Lak Meuang. Dit is een oude stadspilaar, die helaas momenteel in de steigers staat.

Gelukkig ligt Wat Pho er om de hoek. Het tempelterrein is schitterend. Er zijn veel stenen beelden en buddha’s te zien, en vooral goud, veel goud. Binnenin het hoofdgebouw bevindt zich de langste liggende buddha: meters lang met opvallend grote voeten.

Vervolgens met de pont over naar Wat Arun. Deze tempel ziet er vooral van een afstandje heel mooi uit: wit met zilver van kleur.

Daarna naar de amuletmarkt: honderden kraampjes met allemaal dezelfde waar, namelijk hangertjes en kleine beeldjes en munten.

Tot slot naar het Paleis en de Wat Phra Keo. Het complex bestaat uit diverse gebouwen in allerlei Aziatische en Europese bouwstijlen. Verder viel opnieuw het vele goud op.

Ayuthaya
Om 8 uur met de tuk-tuk naar het Hualamphong-station. Aldaar werd ik meteen door een officieel uitziende dame opgevangen en meegetroond naar de tourist office. Omdat ik daar helemaal niet moest zijn, liep ik meteen terug naar de – zeer overzichtelijke en nieuwe – balies. Bij de ene balie kocht ik een tweede klas-kaartje naar Phitsanulok voor aanstaande zaterdag, bij een andere een derde klas-kaartje naar Ayuthaya voor vandaag. Die trein zou eigenlijk al vertrokken moeten zijn (8.30 u.), maar om tien over half negen stond-ie er nog en kon ik instappen. De trein vertrok uiteindelijk om 5 voor negen.

Na ongeveer twee uur rijden kregen alle buitenlanders in de trein een seintje: Uitstappen! Vanaf het station moet je met de veerpont over naar het oude Ayuthaya. Na een stukje gelopen te hebben in de brandende hitte werd het tijd om een fiets te gaan huren. Door een guesthouse dat alleen fietsen aan eigen gasten verhuurde werd ik doorgestuurd naar een nabijgelegen kapsalon. Voor 50 Baht kreeg ik de hele dag de beschikking over een leuke fiets met mandje.

Op de fiets, aan de linkerkant van de weg en tussen al het verkeer door, ging ik op weg naar de eerste ruine: Wat Sri Samphet. Daar heb ik wat foto’s gemaakt en een tijdje in de schaduw gezeten. Zo vormde ik een makkelijke prooi voor een stel Thais schoolmeisjes die me graag wilden interviewen over Thailand (Wat vind je van Thailand? Wat vind je de mooiste provincie in Thailand? Hou je van Thais eten? etc.). Vervolgens verder gefietst naar Wat Mongkhan Bophit en tot slot naar het Olifanten Paviljoen. Steeds kwam ik hetzelfde Israelische stel tegen die dezelfde route volgden, maar dan lopend. Dapper hoor.

Na een Chinese lunch in het Duangporn Restaurant pakte ik om 16.05 de trein terug naar … helaas niet Bangkok maar naar het Noorden (Saraburi?). Gelukkig zette een oplettende conducteur mij een halfuurtje later op de juiste trein terug naar het zuiden. Hoewel dit een sneltrein was kostte de reis om onduidelijke redenen 3 uur. Op het Hualamphongstation in Bangkok was het ongelooflijk druk: enorme rijen voor de loketten en mensen die zich verdrongen bij het instappen (via de ramen of een paar honderd meter voordat het perron begon). Uitstappen kon alleen door de mensen naar buiten te duwen die jou terug naar binnen wilden dringen.

Bangkok
Nieuwjaarsdag. De bedoeling was om naar de Indiase en de Chinese wijk te gaan. Daar leek echter alles gesloten. Wel had ik op de weg er naar toe een mooie tempel gezien, dus toen daar maar naar toe. Wat Suthat was erg levendig doordat er veel Thai op de been waren vanwege de vrije dag.

Na een tijdje aan het zwembad bij het hotel gelegen te hebben ben ik naar Khao San Road gegaan. Daar heb ik nog wat rommel bekeken en voor de zekerheid een extra boek gekocht. Aldaar gegeten bij “La Casa”, een Italiaans restaurant dat aan te raden is.

Phitsanulok
Al voor 9 uur ’s ochtends lopend op pad naar Wat Yai. Daar was het al behoorlijk druk met Thaise dagjesmensen. Er waren ook veel kraampjes met dingen om te offeren en souvenirs.

Via het centrum doorgelopen naar het Volksmuseum. Dat bestaat uit vier in traditionele stijl gebouwde huizen. Binnen zijn oude foto’s uit de regio te zien, zoals van een brand in 1959. Ook werden er allerlei gebruiksvoorwerpen tentoongesteld. Opvallend waren de kokosnoot-openers in de vorm van dieren. In het bijbehorende winkeltje heb ik tot slot nog twee bronzen beeldjes gekocht.

Schuin tegenover het museum is een bronzenbeeldenmakerij. Toen ik de binnenplaats opliep lag het geheel er echter verlaten bij. Wel was er veel gekwetter van vogeltjes in kooien: de eigenaars hadden blijkbaar een nieuwe bezigheid gevonden.

Sukhothai
Vanaf het station naar het busstation met bus no. 1. Vandaar met de bus door naar Sukhothai (5 kwartier). Een kaartje kopen kon in de bus zelf. In (Nieuw)Sukhothai aangekomen bracht een scheurende tuk tuk mij 14 kilometer verder naar het Historisch Park. Daar huurde ik bij de ingang een fiets om het park mee te verkennen.

Eerst naar het museum: veel Buddha-beelden, oude munten, pijpen voor de doorvoer van water en andere opgravingen uit Sukhothai.

De eerste tempel die ik met mijn fietsje aandeed was Wat Mahatat. Deze is onmiddelijk te herkennen aan de grote witte Buddha met de oranje sjaal. Verder gefietst via een souvernirmarktje naar Wat Sra Si. De Wat ligt op een eilandje, en herbergt een zwarte Buddha. De Wat’s hier zijn minder vervallen dan in Ayuthaya en liggen er idyllisch bij.

Met een soort gemotoriseerde huifkar reed ik weer terug naar Nieuw Sukhothai, waar ik bij het Dream Cafe Restaurant een heerlijke lunch/diner nuttigde. Tot slot van de dag met de streekbus (gevuld met schoolkinderen) terug.

Bangkok
Met bus 16 naar de omgeving van Wat Ben. Ik was er al om kwart voor negen, maar gelukkig was de ingang al open. De Wat zelf stond helaas in de steigers. Alleen de voorkant (felrood met goud) was nog goed te zien. Binnen waren er allemaal Buddha-beelden uit verschillende periodes en streken. Daarnaast lag er naast de Wat zelf nog een schattig kanaaltje met glimmend rode bruggetjes (net geverfd waarschijnlijk). Ook liepen er veel in het oranje geklede monniken rond.

Vervolgens ben ik verder gelopen naar de Vimanmek Teak Mansion. Dit is een soort buitenhuis gemaakt van teakhout. Op het terrein bevonden zich ook nog andere mooie houten gebouwen. Om naar binnen te mogen in de chique Mansion moest ik eerst een wikkeldoek lenen om mijn blote benen te verbergen. Helaas mocht je binnen niet vrij rondlopen, zodat ik meemoest met een groep Japanners en een Japanstalige gids (waardoor ik eigenlijk toch weer in m’n eentje rondliep). In het gebouw zijn allemaal “aangeklede” kamers te zien. Het deed mij sterk denken aan de interieurs van Duitse of Oostenrijkse kastelen.

Tussen de middag heb ik mijn vlucht laten herbevestigen door een reisbureautje in Khao San Road. Daar ook maar wat gegeten en twee extra boeken gekocht. Tot slot van deze dagexpedite ben ik naar het Nationaal Museum gelopen. Dit bestond uit diverse gebouwen waarin de Thaise (koninklijke) geschiedenis uit de doeken werd gedaan. Het mooist vond ik de gouden draag-koetsen, vergelijkbaar met de Gouden Koets van Beatrix.

Bangkok
Beetje uitgeslapen. Na een ontbijtje om half tien met de bus naar Sukhumvit Road. Het doel was Asia Books (ik had weer eens iets te lezen nodig …), maar die winkel viel nogal tegen. Ook deze straat bleek weer vol met winkelcentra en restaurants. Een Nederlandse krant was er ook te vinden, die ik onder het genot van een kopje capuccino rustig heb doorgelezen.

Een eindje verderop bleek een cybercafé te zijn. Daar heb ik een tijdje zitten internetten: binnen drie kwartier was ik weer helemaal bij. Vervolgens ben ik met de bus naar Panthip Plaza gegaan om nog meer computerspullen te bekijken. Het winkelcentrum was nog indrukwekkender dan de eerste keer toen ik er was: vier etages vol! Natuurlijk ben ik niet met lege handen naar huis gegaan …

Bangkok
Al om negen uur present bij Jim Thompson’s House (want om de hoek). Daar een rondleiding gekregen door de mooie houten villa van deze Amerikaanse zijde-ondernemer. Zijn prive-collectie bestaat vooral uit oude schilderijen, porselein en meubels.

’s Middags met de River Express van een halte bij Khao San Road naar het postkantoor. Het was druk op de boot en het uitzicht was niet echt geweldig, maar het was lekker om even uit te waaien.

Vertrek uit Bangkok
Probleemloze terugreis via Singapore.