Mijn eerste trip buiten West-Europa ging in de zomer van 1990 naar de toenmalige Sovjet-Unie. Het was een 13-daagse rondreis langs Moskou, Kiev en Leningrad. Het 45-koppige gezelschap was internationaal, met o.a. Engelsen, Fransen, Belgen en veel Nederlanders.

Hoewel de foto’s niet zo goed gelukt waren en ik ook het uitgebreide dagboek kwijt ben, heb ik toch genoeg goede herinneringen aan deze reis om er een pagina aan te wijden.

Naar Moskou
Omdat we de volgende ochtend al vroeg zouden vertrekken, konden we de daaraan voorafgaande nacht met alle Nederlanders gezamenlijk doorbrengen in Bunnik. Aangezien de reis georganiseerd werd door een afsplitsing van de NJHC, werd het dus overnachten in een jeugdherberg. Die van Bunnik ligt prachtig in de Utrechtse bossen, een aangename start dus.

Om 6.30 vertrek naar Oost-Berlijn. Vanaf het vliegveld aldaar vertrok om 16.30 ons Interflug-toestel naar Moskou. Het was de eerste keer dat ik in een vliegtuig zat, en dan nog wel eentje van zo’n gerenommeerde maatschappij …
Alles verliep echter zonder problemen, zowel de vlucht als het passeren van de Russische douane.

De eerste dag in Moskou gingen we eerst gezamenlijk geld wisselen in een of ander kantoortje. Het werd aangeraden om zeer weinig te wisselen, omdat je het geld toch nergens aan op zou krijgen (de reis was met volpension). Ik wisselde 50 gulden, waarvan ik na 2 weken nog een deel overhad. Nu lijkt het ongelooflijk, maar er was gewoon helemaal niets te koop. Geen winkels, geen terrasjes, geen souvenirstalletjes: niets waaraan je tijdens een vakantie geld zou kunnen uitgeven.
De rest van de dag brachten we door in de omgeving van het Rode Plein. In een lange rij voor het Lenin-mausoleum, ronddwalend langs de imposante gebouwen van het regeringscentrum Kremlin en vol bewondering voor de kleurrijke torentjes van de Pokrovsky-kathedraal.

De dag daarna naar de zwarte markt in het Ismailovsky Park. Deze markt werd zeer druk bezocht door Russen, je kon er naast gebruiksvoorwerpen ook veel zelfgemaakte kunst (schilderijen, iconen) kopen.
’s Middags naar het Aziatisch museum.

Tot slot een bezoek aan het Novodjevitsji-klooster. Kan me er niets van herinneren maar heb er van een kennis van mijn ouders een mooie foto van gekregen, die nu mijn kamer siert. Het klooster heeft elegante witte torens met gouden en groene toppen.

De laatste dag in Moskou grotendeels doorgebracht in het zgn. Museum van economische verworvenheden. Begeleid door het geluid van schetterende luidsprekers werden daar de hoogtepunten uit de Sovjet-geschiedenis tentoongesteld. Veel ruimtevaartdingen, leuk om van dichtbij te zien. Buiten stonden de vliegtuigen en raketten, binnen waren de ruimtevaartpakken en apparatuur te aanschouwen. Uiteraard waren er ook veel foto’s van de Russische ruimtevaarthelden. Volgens mij waren er destijds in Moskou meer standbeelden van Joeri Gagarin dan van Lenin.
Zou het museum nu nog bestaan? Best mogelijk, ik ben eigenlijk wel benieuwd.

Kiev
De avond tevoren vertrokken we laat met de nachttrein richting Kiev. Het laatste stukje van de treinreis was gelukkig bij daglicht. Zo kon je nog genieten van het groene platteland van de Oekraïne. Ik herinner me boerenvrouwen die op de stations rode appeltjes te koop aanboden.
De gebruikelijke stadsrondrit in de middag voerde o.a. langs het stadion van Dynamo Kiev. De gids vertelde het verhaal dat tijdens de Tweede Wereldoorlog de Duitsers graag een wedstrijd tegen Kiev wilden spelen. Zo geschiedde, en Dynamo Kiev won met 3-0. Aansluitend werden de Oekraïense spelers door de Duitsers vermoord.

Kiev bleek een gezellige stad met een zeer oude stadskern en vriendelijke inwoners. Het weer was zonnig en het verblijf was dus aangenaam. Volgens mij was ook het eten er beter: in Moskou en Leningrad bestonden de warme maaltijden uit vet en rode bieten, uit Kiev herinner ik me het ontbijt met kaviaar.
’s Avonds in het hotel kregen we nog een feest aangeboden, samen met een groep ook aanwezige Amerikanen.

We maakten een boottocht over de Dnjepr. Soort reisje langs de Rijn.

De Sofia-kathedraal en een klooster bekeken.

Leningrad
Vroeg op om over de stille straten te dwalen en Leningrad (toen ook al door de bewoners hardnekkig St. Petersburg genaamd) te leren kennen. We kwamen bij het voormalige woonhuis van Poesjkin, weer zo’n Russische held. Het hele huis was als museum ingericht. Een oud vrouwtje verzorgde de rondleiding. Omdat ze geen vreemde talen sprak, gaf ze ons een folder waar de hele geschiedenis van het huis en Poesjkin op stond. Bij iedere kamer lazen we onder haar strenge toezicht het bijbehorende hoofdstuk door.
Met de groep maakten we nog een stadsrondrit. We brachten in de middag o.a. een bezoek aan de Pantserkruiser Aurora. Deze ligt afgemeerd in het centrum van Leningrad.

De volgende dag ’s ochtends met de bus naar de Peter- en Paulvesting. Niet zo bijzonder.
’s Middags een bezoek aan Nevsky Prospekt, de winkelstraat van Leningrad. Ook hier was weinig te koop, maar er was wel een soort Duitse Bierstube waar je iets kon drinken.

Als laatste een bezoek aan de Hermitage, het immens grote museum van de stad Leningrad en het belangrijkste van Rusland. Eigenlijk kun je er dagen in rondlopen maar daar moet je ook maar zin in hebben (na een paar uur heb ik er meestal genoeg van). Je moet dus selectief zijn dus: ik ben naar de Nederlandse afdeling geweest (Van Gogh bleek op de Franse afdeling te hangen) en heb wat historische goudschatten bekeken. Ondanks dat het zo groot is bleken de expositiezalen toch nog bomvol: wat een rijkdom … volgens mij is er geen enkel vergelijkbaar museum in de wereld.